پیمان صحرادی

در شروع هر کاری انگیزه‌هایی متعالی سر بر می‌آورند: تغییر جهان، آگاهی دسته‌جمعی، اصلاح روندها و... اما پس از گام گذاشتن در مسیر، خیلی زود به این نتیجه می‌رسیم که نه‌تنها قادر نیستیم یک‌تنه چنین مقصودی را حاصل کنیم، بلکه رفته‌رفته کارمان می‌شود درگیری با امواجی که پیاپی سعی در فروبردن‌مان دارند. پس در مورد کار هنری، حاصل کار در بدترین حالت می‌شود بازنمایی صرف و در بهترین حالت ضربه‌زننده. هنرمند باید دست‌وپا بزند تا با هر چه می‌تواند خراش بیندازد، به بند بکشد، محصور کند و اثری بیافریند که کمابیش به چهارمیخ می‌کشد؛ با خط و رنگ، تداعی و فکر. بنابراین قرار بر این است که هنر رهایی‌بخش نباشد. در کاوش در تلاقی هنر و طراحی به من بپیوندید! آنچه که با قلم و رنگ، موج و آب میزنم بر صفحه‌ی سفید همان دنیای درون من است