علی اکبر صادقی

علی اکبر صادقی، هنرمند نقاش و تصویرساز متولد ۱۳۱۶ در تهران است. در دوران دبیرستان زیر نظر آواک هایراپتیان نقاشی آبرنگ را آموخت و در سال ۱۳۳۷ وارد دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران شد. او نقاشی سورئالیست و مبتنی بر نقاشی قهوه‌خانه‎ای است. مردانی با پوشش‌های جنگی و سپر که در بسیاری مواقع با چهره خود هنرمند است، آثار صادقی را به وجود آورده. او در سال‌های ۵۰ تا ۵۶ به ساخت انیمیشن مشغول بود و جوایز داخلی و خارجی را به دست آورد. او ابتدا به کار با رنگ روغن و سپس ویترای روی آورد. صادقی هر بار تکنیک‌های جدیدی را تجربه کرده و همچنان از این تجربه‌اندوزی دست نمی‌کشد. نگاه به افسانه‌های کهن با مایه‌های طنز از شاخص‌ترین ویژگی‌های آثار علی‌اکبر صادقی است. علی اکبر صادقی در نقاشی‌های خاطره‌انگیز خود از سنت‌های غنی هنر ایرانی استفاده می‌کند، اما به آن‌ها مایه‌های سورئال می‌افزاید که فضایی از ترکیب‌های شگفت‌انگیز اشیاء واقعی و خارق‌العاده را به همراه دارد. آثار شمایل‌نگاری تاریخی ایرانی با المان‌هایی مانند شمشیر، اسب، باغ و جنگجو، نقوش و نقش‌های تزئینی پیچیده برگرفته از قالی‌های کلاسیک تا ترکیب‌بندی‌های کهن‌الگوی مینیاتورها و پرتره‌های ایرانی به‌ویژه سلسله قاجار عجین شده است. اقتباس صادقی از فرهنگ حماسی ایران فقط در زمینه‌ی زیبایی‌شناسی نیست. وجود حماسه‌ها و افسانه‌های ایرانی، اشعار و فلسفه‌های حماسی در آثار او به چشم می‌خورد. علی‌اکبر صادقی بدون شک از اشکال مختلف هنری و مکاتب فکری ایران در ایده‌پردازی بهره‌مند شده است. آثار او پیوندهای غیرقابل انکاری با هنر مکس ارنست و جورجیو دی کیریکو و دیگران دارد. صادقی به عقیده بعضی سالوادور دالی ایران و از نگاه خود او صرفاً یک راوی است.