مهدی راحمی

مهدی راحمی، هنرمند نقاش و چاپگر متولد سال ۱۳۵۸ در کاشان است. او بیشتر به واسطه‌ی نقاشی‌های فیگوراتیو اغراق‌شده‌اش شناخته می‌شود؛ اما پس از نمایشگاه انفرادی «باتلاق» در گالری آرتیبیشن، سبک کاری او دچار تغییر رویه شد و از سبک طراحی‌هایش فاصله گرفت. راحمی مباحث طراحی و نقاشی با مضمون منظره و طبیعت بی‌جان را، به مدت سه سال، در کاشان نزد مهدی اسدزاده فرا گرفت و طراحی فیگوراتیو و چاپ دستی را نیز به مدت پنج سال در تهران از مهرداد ختایی آموخت. او اولین نمایشگاه چاپ دستی خود را در سال ۱۳۸۷ در خانه هنرمندان ایران برگزار کرد. راحمی سال‌ها در شهر کاشان به تدریس طراحی پرداخت و در این مدت دو کتاب از مجموعه آثار طراحی و چاپ دستی خود را منتشر کرد. او همچنین عضو دائمی انجمن نقاشان ایران است. مضمون غالب آثار مهدی راحمی انسان است. در آثار دوره‌ی اول او، انسان در قالب فیگورهایی عجیب بازنمایی شده است. این عجیب‌بودنِ فیگورها در ناخودآگاه مخاطب اثر کرده و باعث می‌شود، شخصیت خاصی را برای آن‌ها در ذهن خود بسازد. ولی در آثار دوره‌ی دوم چنین چیزی وجود ندارد. با اینکه فیگورها رئالیستی نیستند، اما اغراق گذشته را نیز ندارد، بلکه بیانگر برخورد طراحانه/ نقاشانه‌ی هنرمند هستند. وجه اشتراک اغلب آثار او علاوه بر مرکزیت انسان، حضور دست‌هاست. دست همیشه در کارهای مهدی راحمی وجود داشته است؛ اما در دوره‌ی دوم به دور از بازنمایی خطی و جداشدگی از فضای کل اثر، به مجازی از کل بدن یا همان انسان بدل شده است.