ایوان 11157

بـی مـرزی هنر انتزاع ورای مرزهای حقیقت عینی شکل می گیرد، نقشی دگرگونه از ربط های بی ربط زندگی از صافی نگاه هنرمند. چون تـماشای ابرهایی که چون رویایی بی شکل، می توان اشکال آشنایی را در آن جست، فارغ از اینکه این ابرها در پس خود بارانی را نهان دارند. هنر انتزاع گویشی است درونی و نگاهی شخصی که تنها درقالب فضا و رنگ و فرم نقش می شود، جدا از بایدها و نبایدها، رهـا از حدود و رسالت های بیانی و بصری. هنرمند در حیطه انتزاع با تـمسک به تعلقات حسی، خاطرات و نیاز های عاطفی، به بازگو کردن خود می نشیند، به دور از دغدغه کشف و شهود مخاطب، از درون خویش هویتی تازه می بخشد به جهان بـرون. و در این میان مخاطب، با این ترجمان درونی هنرمند از منظر خویش همسو می شود، چون درک شعری به زبان بیگانه که فهم آن نه تنها با درک معنی کلمات که با حس و لـمس آوای بیان آن شعر نیز میسر است. کمتر از شش دهه است که هنر معاصر ایران حضور انتزاع را تـجربه می کند و آنرا در قالبی بومی با رنگها و فرمهایی آشنا، به یکی از معرف های هنری خود بدل ساخته است. در ”بی مـرزی” به تـماشای بازتابی نقش شده …

سایـه خاموشـی نقاشی هایی که رنگ ها و شکل ها در آنها خاطره ها و تـخیلی سرشار را نشان می دهند. آدم ها و پرنده ها و درختان و نقش و رنگ در ترکیب های متنوعی گرد هم آمده اند. پروفسور هرمز مه منش سال هاست در کنار کار حرفه ای خویش نقاشی می کند. او که جزء چند جراح مهم رباتیک قلب است و از نـخبگان رشته ی تـخصصی خویش محسوب می شود، نقاشی را به شکل خود آموخته و خود انگیخته انـجام می دهد. برای مه منش نقاشی شکلی از فعالیت هستی شناسانه است و به همین علت موضوعات وی مـملو از خاطرات، پرسش ها، دلـمشغولی ها و خواب هایش می باشد هر چند آثار او متنوع و سرشار از آزمایشگری است، اما نقش مایه های انسان، درختان، پرندگان در آن ها تکرار می شود. رابطه ی میان آسـمان و زمین و کشف ترکیب ها و کار متنوع با رنگ ماده، این نقاشی ها را متمـایز می کند. مه منش رنگ را با بیانگـری و گاه نـمادین استفاده می کند. آثار او، بی اینکه نـمایانگـر یا تقلیدگر جنبش اکسپرسیونیست معـاصر باشند با ترانس آوانگاردهـای ایتالیایـی قرابت دارند به ویژه آثار فرانچسکو کلمنت و میمو پالادینـو جنبه های بیانگر این …