توضیحات |
|
آثار این مجموعه ابتدا بدون تکیه بر موضوع محوری و در مسیر نخستین برخوردهای جدی علی بهارلو با اندام و پرتره انسانی،با به کارگیری متریال پاپیه ماشه (خمیرکاغذ) و با الهام از مجسمه های مفرغی و سفالی ایران باستان و نقاشی های ظروف سلجوقی و همینطور مجسمه های سنگی قبایل آفریقایی و آثار بدوی شکل گرفته است. جدا از جای گرفتن مجسمه ها در فرازهای این روایت ،تلاش در بیان حالات درونی از طریق میمیک چهره ها (رویکرد اکسپرسیو)در این آثار دارای اهمیت است.
