پیدای نهان
... به نام خالق هستی ...
چه ساده گذشتیم؛
چه بیهوده عبور کردیم و نادیده در گذر . . .
سال ها با طبیعت زیستیم اورا نادیده گرفتیم . . در کنارش خاطراتی ساختیم، اما خاطرش را در یاد نیاوردیم.
با درختان راستگو نبودیم گرچه اگر با او به گفتگو نشسته باشیم، صدایش را هرگز نشنیده ایم
و دوستی اش را محترم نشمردیم . .
بزرگی اش را به حقارت کشیده ایم و الطافش را ناچیز دیده ایم با آن که خود هرگز قادر به انجامش نبوده و نیستیم . .
زیباترین لحظه هایمان در حریم امن و نجیب طبیعت رقم خورد، اما با رنجهایش نا خواسته شاد شدیم؛ ما زندگی را با دستان خود خراب کردیم از وقتی که با بی اعتنائی به طبیعت رسما به او خیانت کردیم.
ما ندانسته به غیرت آفرینش توهین کردیم چرا که باید میدانستیم و ندانستیم "درخت باشعورترین مخلوق نباتی ایست" و به باور هستی، "زمین، مادر آفرینش است".
پس باید پذیرفت درختان نوامیس زمین هستند. ما با خودبینی هایمان به ناموس زمین بی حرمتی کردیم.
درخت ناموس زمین است
که چقدر نجیب و معصومانه ایستاده است . . نظاره می کند . . جهل ما را . . بر این همه گمنامی . .
و برای ما غبطه می خورد . . آه که چقدر ماااااااااادراااااااااااااااااانه . . .
یادمان نرود، حالا زمان جبران فرا رسیده است
چراکه ما همیشه لایق عاشقانه سبز بودنیم و سبز زیستن، ماندگار بودن
و یادمان نرود جاودانه شدن ایرانی زیستن است.
انگار برای هیچ کس و هیچ چیز، جز حضور خودمان برای خودمان مهم تر نیست
برای بود و نبود خود چه کردیم؟!
اگر کاری نکرده ایم؛ بیاییم اینبار هم کاری نکنیم؛ بیاییم بر ضرر طبیعت و درختان کاری نکنیم؛ بیاییم درختان را نابود نکنیم . .
بیاییم اگر برای طبیعت مفید نبودیم و نیستیم !! برای یکبار هم که شده فقط برای خدا و سلامتی جسممان درختان را بی آبرو نکنیم . .
و اگر قرار است کاری بکنیم؛
نگذاریم درختان داخل شهر کنار پیاده رو ها، وسط بلوارها، و یا حتی هر جای دیگر، آهسته آهسته جلوی چشمانمان خشک و شکننده شوند و ساده ترن و دقیق ترین و بی هزینه ترین و مفیدترین کار ممکن این است که برای تنفس تنه و پوست درختان فضای کافی و مناسبی به او بدهیم
همین . .
به همین سادگی
می توانیم بیهوده عبور نکنیم . . .
وحید 20/آذر/1396
چه ساده گذشتیم؛
چه بیهوده عبور کردیم و نادیده در گذر . . .
سال ها با طبیعت زیستیم اورا نادیده گرفتیم . . در کنارش خاطراتی ساختیم، اما خاطرش را در یاد نیاوردیم.
با درختان راستگو نبودیم گرچه اگر با او به گفتگو نشسته باشیم، صدایش را هرگز نشنیده ایم
و دوستی اش را محترم نشمردیم . .
بزرگی اش را به حقارت کشیده ایم و الطافش را ناچیز دیده ایم با آن که خود هرگز قادر به انجامش نبوده و نیستیم . .
زیباترین لحظه هایمان در حریم امن و نجیب طبیعت رقم خورد، اما با رنجهایش نا خواسته شاد شدیم؛ ما زندگی را با دستان خود خراب کردیم از وقتی که با بی اعتنائی به طبیعت رسما به او خیانت کردیم.
ما ندانسته به غیرت آفرینش توهین کردیم چرا که باید میدانستیم و ندانستیم "درخت باشعورترین مخلوق نباتی ایست" و به باور هستی، "زمین، مادر آفرینش است".
پس باید پذیرفت درختان نوامیس زمین هستند. ما با خودبینی هایمان به ناموس زمین بی حرمتی کردیم.
درخت ناموس زمین است
که چقدر نجیب و معصومانه ایستاده است . . نظاره می کند . . جهل ما را . . بر این همه گمنامی . .
و برای ما غبطه می خورد . . آه که چقدر ماااااااااادراااااااااااااااااانه . . .
یادمان نرود، حالا زمان جبران فرا رسیده است
چراکه ما همیشه لایق عاشقانه سبز بودنیم و سبز زیستن، ماندگار بودن
و یادمان نرود جاودانه شدن ایرانی زیستن است.
انگار برای هیچ کس و هیچ چیز، جز حضور خودمان برای خودمان مهم تر نیست
برای بود و نبود خود چه کردیم؟!
اگر کاری نکرده ایم؛ بیاییم اینبار هم کاری نکنیم؛ بیاییم بر ضرر طبیعت و درختان کاری نکنیم؛ بیاییم درختان را نابود نکنیم . .
بیاییم اگر برای طبیعت مفید نبودیم و نیستیم !! برای یکبار هم که شده فقط برای خدا و سلامتی جسممان درختان را بی آبرو نکنیم . .
و اگر قرار است کاری بکنیم؛
نگذاریم درختان داخل شهر کنار پیاده رو ها، وسط بلوارها، و یا حتی هر جای دیگر، آهسته آهسته جلوی چشمانمان خشک و شکننده شوند و ساده ترن و دقیق ترین و بی هزینه ترین و مفیدترین کار ممکن این است که برای تنفس تنه و پوست درختان فضای کافی و مناسبی به او بدهیم
همین . .
به همین سادگی
می توانیم بیهوده عبور نکنیم . . .
وحید 20/آذر/1396