در مورد شماره چهار از مجموعه خانه

موضوع این مجموعه از آثار زندگی شهری و معماری می باشد..ساختمان های بتنی و سازه های غول پیکر که روزانه درمحیط اطرافمان بوجود می آیند و همچون لوبیای سحر آمیز ظزف مدت زمان کوتاهی تبدیل به یک برج وآسمان خراش می شوند..و انسان معاصر چون ما در لابه لا ی این برج ها و سازه های بتنی اسیر شده ایم...در عین حال بوی آبادانی برایم ندارند و انسان را تنها تر میکند..جالب است با نگاه کردن به این سازه های در حال ساخت حس غریبی توم با کمی ترس وجودم را فرا می گیرد..مخصوصا زمانی که هیج کارگر و مهندس و بنایی و هیچ نوع تکنولوژی ساختی اعم از انواع یتن ریز و جرثقیل در اطراف این سازه ها نباشد و هیچ تحرک و پویایی وجود ندارد این سازه ها غربت عجیبی پیدا میکنند بستر کار یا همان بوم برای تکنیک آکریلیک زیر سازی شده است ..کلاف چوبی بسیار مقاومی دارد و به راحتی با ایجاد یک آویز ساده مانند میخ های معمولی روی دیوار نصب می شود..