در مورد - -

از مجموعه دستگاه بازی ساز تقابل¬¬های دوگانه همواره موضوع تفکر انسان بوده است؛ از جهان باستان و تقابل نور و تاریکی و خیر و شر در اساطیر و ادیان گذشته تا پیش پا افتاده¬ترین مسائل زندگی امروز. در این میان تقابل اندوه و شادی، که هر کدام به سادگی به عوامل بسیار بستگی دارند، مسئله¬ای است که می¬تواند بسیار فردی و همزمان متأثر از موقعیتی جمعی باشد. خاصه آنجا که با تقابل کودکی و بزرگسالی پیوند می¬خورد. در بزرگسالی، اغلب شادی¬های کودکانه به خاطره و اندوه¬های آن به تروما تبدیل می¬شوند. شاید برای رهایی از همین مکانیسم است که شادمانی¬های ما پیچیده¬تر می-نماید؛ گاه در تلاش برای تجربه¬ی شادمانی کودکانه است که کودک درون را در موقعیتی سرخوشانه و تقریباً مسلط می¬یابیم. همین موضوع دغدغه¬ی اصلی شانلی مؤمنی بوده و مجموعه¬ی «دستگاه بازی¬ساز» را شکل داده است؛ مکانیسم ناخودآگاه فردی در فضایی شلوغ، خود را بروز می¬دهد. کنار هم نشینی رنگ¬های تند و درخشان در فضایی تاریک، و نیز شکل¬ها و صورت¬های نمادینی که اغلب در وضعیتی معلق قرار گرفته¬اند و چرخش مدام همه چیز که گویی قصد دارد سرگیجه¬ای میان اندوه و شادمانی را توصیف یا تداعی کند؛ دنیایی درونی و کودکانه که به رقص رنگ و شور و غوغای بازی و شادی متمایل است و فضای بیرونی و پیرامونی آن که تیره و تاریک است و گاه جرقه¬ای یا شراره¬ی رنگی لحظه¬ای در آن خودنمایی می¬کند و خاموش می¬شود؛ دنیایی شادمان اما گرفتار میان گرفتاری¬های بسیار. زروان روح بخشان