در مورد از نفس افتاده

آمانوئلا زانون منتفد معروف ایتالیایی مجله ژولیت میگوید : در نقاشیهای فاطمه پاکدل عناصر مجازی که اشیاء را غیرقابل شناسایی میکنند، همچون فضاگذاریهایی عمل میکنند که محیط منطقی را )که نظم سطحی و ترتیب اشیاء بدان تعلق دارد( به خلوت محیطی خصوصی متصل میکنند، محیطی که در آن احساساتی که واقعیت بیرونی ایجاد میکند در ملقمهای روانی و زیستی غیرقابل نفوذ گسترده میشود. از این رو، معتبرترین معنای این اثر هنری به کالم نقاشی محض سپرده شده است که از اعماق منفجر میشود، چکه میکند و فریاد میکشد، گویی که این نوا صدای شخصیتهای کشیده شده و تجلی مستقیم سرکشی درونی آنها نسبت به حذفیات و سانسورهای مکرری است که زندگی تحمیل میکند. حرکت دست این هنرمند که در طراحی مشهود است و به زیرکی استتار شده، به بروز احساسات در این شکلها کمک میکند، احساساتی که شاید برای زمانی بیش ازحد طوالنی فروخورده شدهاند ولیکن نقاش نمیگذارد که تحت سلطهی غریزه قرار گیرد و در بروز این احساسات کنترل بر همه چیز را از دست می دهد.