در مورد آبستره

من انتزاع را در ابعاد انسانی آن و با تجربه ی شخصی خویش درک کرده ام،کارهای انتزاعی من حاصل زیست در انزوا یی است طولانی که شرایط روحی و تضاد مدام من با دنیای بیرون و نپذیرفتن آنچه به آن واقعی و واقعیت می گوییم،دلیل آن بود. اکنون که به آن دوران نگاه می کنم از بیرون ،بهتر آن ناخودآگاه را درک می کنم. فضایی وسیع در قلبم در حیات روزمره ام جان می گرفت و اشکال و فرمها و رنگها ....برای دیدن و بودن در آن فضا به کمک من می شتافند.بافه ای از رنج و شادی مدام و تنهایی لحظه به لحظه. آنچه را لمس می کنم از درون بیان می کنم.نه آنچه را باید و نه آنچه را حاصل خوشامد هر زمانه ای است در هنر.اکنون می دانم طی کردن آن دوران در من فضایی را ایجاد کرد،که برای رهایی از همان جهان واقعی به آن پناه می برم.