در مورد بدون عنوان

در این طراحی کوچک حمیدی با تأکید بر روی بالاتنه‌ی پیکره‌ توجه ما را جلب می‌کند و حسی از تنهایی و رهاشدگی را به بیننده منتقل می‌کند که حاصل شکل خوابیدن پیکره بر روی زمین است. سوژه با پنهان کردن چهره‌اش به ما امکان می‌دهد تا درباره‌ی پیکره و وضعیت‌اش خیال‌پردازی کنیم و قصه بسازیم. این حالت با توجه به لباس ساده‌ی پیکره و خطوط ساده‌ی کناره‌نما وجوه مختلفی از بیان را ممکن ساخته و پیش چشم ما می‌گذارد.