در مورد امید

استیتمنت . زمان از دست رفته . سرد و بی رنگ بودم و تمامم در خلا ٕ... اطرافم تاریک و ناپیدا شد ... تا بی نهایت امید می کشیدم و در افق خوابیدم ... تکرار بر من پیچید و سنگینم کرد ,... در سرم فردا برایم می میرد اما نور بر چشمانم تابید , به پاشدم ونگاه کردم ... شدتش انقدر زیاد بود که فقط من بودم ... امیدم ته کشید و در نور فرو رفتم . بیدار شدم ,... اما شب بود و همه جا تاریک ... امروز در سرم امد و رفت ... دوباره فردا امد . مجموعه پیش رو نگاهی است شخصی راجع به زمان هایی که با لختی , بی میلی و انتظار میگذرند , زمان هایی که بر پرسوناژها تاثیر میگذارند . این تاثیرات گاه در نگاه و گاه در رفتار پرسوناژ ها نمود میابند . نور در اثار مصداقی از زمانی در اینده است که در انتظار ان زمان حال را سپری می کنیم در این مجموعه از شخصیت های اشنا استفاده کرده ام تا تجربه ی زیسته خود را بهتر نشان دهم .