در مورد فرانشین -13

«مهدی فرخی» هنرمندی که از یک سنت فخیم، فرازمند و فاخر، به نام نگارگری، تذهیب و تشعیر، پلی به انتزاع نقش زده، این بار در تازه ترین نمایشگاه انفرادی اش: «فرا نشین» تاملی دیگر در این سنت هنری و نوآوری و نوآفرینی در آن دارد. او در تمام این سالها کوشیده تا جوهره و جانمایه این سنت نقشپردازی را با روح و رفتارشناسی نقاشانه درهم آمیزد: 1 - هندسه این نقوش را با یک صورتبندی و زیبایی شناسی استعاری- انتزاعی به ماهیت آبستراکسیون و فلسفه «انفطار صورت» و «انتزاع نقش» نزدیک کند 2 – نقش را در یک بافت و گفتمان بیانی نو، بازروایت کند و از وابستگی کهن نگارگری به متن و فیگوراسیون به درآورد و نقشی نوین به آن بخشد: تلاشی در خودارجاع و خودسامانگی نقش و استقلال و اصالت ذاتی آن همانگونه که در نقاشی مدرن و هنر معاصر چنین کارکردی دارد. در مجموعه آثاری که هم اکنون پیش رو دارید چند ویژگی را می توان یافت: الف- وجود یک وخدت بیانی و ارائه یک منظر و منظومه زیبایی شناختی ب- چرخشهای موزون و ریتمیک رنگ و ترکیب بندیها ج - اقتباس از سنت اما در قالب اجرا و بافت و پیکره بندی جدید و ابداعی د - ترکیب و تلاقی رنگها در یک افق انتزاعی و تجریدی با تنوعی چشمگیر از موتیف ها، نقشمایه ها و الگوهای بصری ه – و نهایتا توفیق در پرداختن و وانمودن انگاره ای بدیع و خلاقه و در عین حال منحصر بفرد و نو از سنتی که شاید می تواند در چنین نگره ها و رفتارهای نوآورانه ای استمرار و قابلیتهای ذاتی خود برای تحول یافتن و نو شدن دائمی و منطبق با نگاه، نیاز، و نسبت جدید و معاصر و امروزین را عیان کند و به اثبات رساند. همچنانکه خود هنرمند گفته است: «حفظ حرکات دوار و در نظمی مستتر در هندسه ای نامتقارن اما هم جناس» و نشان دادن اینکه می توان مدرنترین نگاه را به یک سنت هنری کهن داشت و آن را کهنه و تمام شده و تنها در تکرار و تقلید خلاصه نکرد! این مکاشفه و ظرفیت جویی و امکان سنجی را ارج می نهیم و به تداوم این سیر و سیاحت جستجوگرانه و جریان ساز امید می بندیم فرزاد زادمحسن تهران- چهارشنبه 9 دی 1400