در مورد بدون عنوان

ادیشن 1/5 پرویز تناولی، از پیشگامان جنبش سقاخانه‌ در ایران محسوب می‌شود. او نوع جدیدی از مجسمه‌سازی را در هنر مدرن ایران ابداع کرد و با تلفیق آموزه‌های مدرنیسم با نمادهای کهن ایرانی، مسیر تازه‌ای پیش روی هنر نوگرای ایران گشود که توأمان ایرانی و جهانی بود. آثار تناولی به صورت کلی با چهار عنوان اصلی «شاعر»، «دیوار»، «هیچ» و «عشاق» دسته‌بندی می‌شوند. هر چهار مضمون از یک‌سو ریشه در دنیای جسمانی و فرهنگ اشیاء ایرانی و از سوی دیگر ریشه در ادبیات عرفانی ایرانی دارند. برخی از حجم‌های تناولی در حد فاصل نقش‌برجسته و مجسمه قرار می‌گیرند. در نقش‌برجسته‌های او نیز نوعی اندام‌وارگی دیده می‌شود. گویی اشکالی هندسی در حال ساخت پیکرهای انسانی و حیوانی هستند و در عین حال از نمود انسان‌وار فاصله می‌گیرند. به بیان دیگر پیکرنمایی در چنین آثاری مدام به تأخیر می‌افتد و در همین تأویل برای یافتن معناست که ذهن مخاطب اثر را نه از زاویه‌ی یک نقش‌برجسته‌ی صرفاً مدرنیستی بلکه با بیانی رمزگونه، سحرآمیز به‌سان طلسم‌ها و قفل‌ها می‌یابد. آثاری از این دست در هنر تناولی گرچه در نگاه نخستین یادآور هندسه‌گرایی هنر مدرنیستی است، اما به واسطه‌ی ریشه‌هایی که در هنرهای مردمی و آیین‌های رمزی و کهن دارد، معنای هنر را لااقل از تعریف مدرنیستی آن خارج کرده و به مرز هنر معاصر که مفهوم و ایده در آن محوریت دارد، نزدیک می‌کند. آثار تناولی در نمایشگاه‌های متعددی به نمایش درآمده و برخی از آن‌ها نیز در مهمترین موزه‌های جهان از جمله موزه‌ی هنرهای مدرن نیویورک، موزه‌ی بریتانیا، موزه‌ی متروپولیتن نیویورک، موزه‌ی لودویک آخن، موزه‌ی هنرهای مدرن وین و موزه‌ی هنرهای معاصر تهران قرار دارد. اولین حضور پرویز تناولی در حراج‌ها به سال 1385 (فوریه2007) در خانه‌حراج کریستیز بازمی‌گردد. آثار او تاکنون 157 مرتبه در حراج‌های داخلی و خارجی حضور داشته و 80 درصد از آثارش در حراج‌های بین‌المللی به فروش رسیده است. گرانترین اثر او در حراج کریستیر به مبلغ 2 میلیون و 848 هزار دلار در اردیبهشت سال 1387 چکش خورده است.