در مورد بدون عنوان

اعتقاد به نقش موثر بخت یا اقبال بعنوان نیروی مستقل و پنهان در زندگی و سرنوشت آدمیان پیشینه ای کهن دارد. این باور همراه با رواج سحر و جادو در رفع مصائب و مشکالت، اهمیت بخت و سرنوشت را در امور دنیوی مورد توجه عموم قرار داد و رفته رفته در خصوصا در فرهنگ عامه ، راه یافت. در ایران باستان به دست آوردن بخت خوب، تنها در گرو توسل به ایزدان بود و به تعبیری آدمیزاد هیچگونه اختیار یا توانی در تغییر سرنوشت خود نداشت. در فرهنگ اسالمی نیز باور به بخت و اقبال با تعابیر کم و بیش متفاوت و همراه با " قضا و قدر" ، یا مشیت الهی تداول داشت و آن را نیرویی مستقل و تغییر ناپذیر تلقی میکردند و حضور آن را در زندگی و سرنوشت آدمیزادگان مؤثر میپنداشتند. متاسفانه در فرهنگ عامیانه ایرانی، دختران با توسل به سحر و جادو و طلسم، اعتقاد به یافتن بخت خود دارند. بعضی مواقع این شدت گرایش تبدیل به یک سبک زندگی میشود که غالب تفکر دختران ایرانی را دربرمیگیرد