در مورد بدون عنوان18

" اینجا کسی نیست " ما ساکن واقعیتی هستیم که اساسا ابزارهای ما آن را شکل داده اند و انسان معاصر، محصور در ساخته هایش است. فضایی مبهم ساخته ام برای نمایش مکان هایی که ابژه های زیستی را در خود جای داده است و با سطوح پر تراکم در کنار هندسه ی برگرفته از معماری، سعی کرده ام تا استعاره ای از جهان ذهنی خویش بسازم . در واقع، انسان را در کنار سایر موجودات اما مشغول به خویش نشان داده ام. انسانی که در عصر حاضر در "مرز بین دنیای واقعی و دنیای مجازی " زندگی می کند؛ زندگی در نا کجایی بی مکان و بی زمان. با محو کردن مرز میان معماری و طبیعت، سعی در شکست فضا، به مثابه مرز بین دنیای حقیقی و دنیای ساخت انسان را داشته ام. اکنون که ارتباطات به همه جا نفوذ می‌کند؛ دیگر دوری جغرافیایی، تامین کننده انزوا نیست. حضور و عدم حضور در مکان، ماهیت معماری را بین مجاز و واقعیت متغیر می‌ کند در نتیجه؛ انزوا برای انسان معاصر، به وسیله تکنولوژی، سبب آشفتگی در درک مفهوم فضا می شود که همزمانی واقعیت و مجاز را به دنبال دارد. امروزه؛ مکان، ترکیبی از فضای واقعی و مجازی است و حرکت بین واقعیت و مجاز، یک کار روزمره است.