در مورد یک آبدیده

آبدیده گان روایت من است از مناسبات انسانی، تکه هایی از آنچه میان من و آدمیان شکل گرفته و نقطه ی تلاقی بین میل و رخوت. برای شکل دادن به این مجموعه من از پرتره ی نزدیکانم و دریای خزر عکاسی کردم و بعد وقت کشیدن پرتره ها و خطوطی که در برشان گرفته به عکس ها نگاه کردم. من از رنگ روغن بر روی پارچه ی بوم استفاده کردم تا بافت جسمی و ضخیم و کیفیت رنگی دلخواهم را، به ویژه در سفیدی ها، به دست بیاورم. در اغلب کارها، پرتره هایی به مرور زمان پوشانده شده و پرتره های دیگری سر برآورده اند و تصویر به تدریج تخریب و ساخته شده است. این نقاشی ها لایه های اندوه من را در خود دارند. گویی که در گودالی باشم و بازی کنم، بی توجه به خطرات احتمالی مرگ و دفن شدن. در اینجا پرتره ها ما هستیم، چشم ها فراموشی ماست و آب همه ی آن چیزی ست که در ما اثر می کند.