در مورد استتار پنج

نقاشی های این مجموعه بازنمایی مطلق از درختان نیستند بلکه انسان معاصر مستور در شاخ وبرگ درختانی را به تصویر می کشند که پا را ازجهان مادی فراتر گزارده و به درون آن ها رخنه کرده است. در جستجوی نشانه هایی از زیبایی آفرینش هستند. زایشی که در نفس رخ می دهد. افلاطون در کتاب جمهوری، هنرمندان واقعی را نشانه جو و ردیاب طبیعت زیبایی و لطف تلقی می کند. این مجموعه به واسطه خودبیانگری ناخودآگاه سعی در آزاد کردن احساسات مستتر انسان امروزین دارد.احساساتی که به واسطه ی کنش و اکت بدن در درون تصویر درخت نمایه شده است. رفتاری محافظه کارانه دارند تا از وضوحشان جلوگیری کند. فیگورهای اکسپرسیونیسمی این مجموعه در تعامل با طبیعت گاه بیانگر رشد، گاه بیانگرزوال هستند.