بیوگرافی |
|
سمبات دِر کیورغیان در سال 1292ش در خانواده ای ارمنی، در جلفای اصفهان، چشم به جهان گشود. استعداد هنری سمبات در هفت سالگی، مورد توجه خواهر بزرگش، قرار گرفت زمانی که دفترچۀ تکالیف او را مملو از نقاشی هایی متعدد از مناظر اطراف دهکده، حیوانات و اعضای خانواده دید. او که در دو سالگی پدر خود را از دست داده بود، فقر مانع پیشروی تحصیلی او در نقاشی شد اما نقطۀ عطف زندگی هنری سمبات و علت بازگشت دوبارۀ وی به هنر مورد علاقه اش ورود سرکیس خاچاطوریان، نقاش ارمنی معروف مقیم پاریس، به اصفهان برای نقاشی دیوارنگاره‌های عالی‌قاپو و چهل‌ستون بود.
از این‌رو سمبات کار خود را با استاد خاچاطوریان آغاز کرد و طی نزدیک به سه سال همکاری با استاد بیش از پیش به راز و رمز نقاشی پی برد. او از مهارت خاچاطوریان در استفاده از قلم‌مو و انتخاب رنگ و از دانسته‌های وی دربارۀ آثار هنرمندان غرب، هند، ژاپن و آفریقا بسیار آموخت و طی این دورۀ کوتاه همکاری با استاد خاچاطوریان شیفتۀ مکتب هنری اصفهان شد و به مطالعۀ دقیق آن روی آورد. در 1309 ش، در خیابان چهارباغ اصفهان، با نام نگارستان سمبات افتتاح کرد.
سمبات تا 1350ش در اصفهان به فعالیت هنری خود ادامه داد. سپس به تهران عزیمت کرد و در 1351ش نگارستان خود را در خیابان کریم خان زند بنا نهاد و تا 1359ش، که به امریکا مهاجرت کرد، در تهران به کار نقاشی پرداخت.
نقاشی‌های آبرنگ سمبات علاوه‌بر پل ها، کاخ ها، میدان ها، کوچه ها و بازارهای اصفهان بود به محیط و انسان های اطرافش، نیم‌نگاهی به افراد بومی و زندگی روزمره مردم شناسانه، اشیا و افراد نیز داشت، که تا آن روز کمتر مورد
توجه نقاشان بود از این رو سمبات را به منزلۀ یک نقاش مردم‌شناس معرفی می‌کنند و در واقع سمبات روایتگر زندگی ایرانی و مردم ایران بود.
او گهگاه تابلوهایی می‌آفرید که خود نامشان را سمباتیسم گذاشته بود و در این دسته از کار‌ها، از تکه روزنامه‌های ارمنی و فارسی استفاده می‌کرد. او با پخش‌کردن رنگ‌های گوناگون روی آن‌ها، به اشکال و فرم‌هایی می‌رسید که گاه از نظر مضمونی با تیتر و محتوای روزنامه‌های انتخاب شده همخوان بودند.
از این‌رو سمبات کار خود را با استاد خاچاطوریان آغاز کرد و طی نزدیک به سه سال همکاری با استاد بیش از پیش به راز و رمز نقاشی پی برد. او از مهارت خاچاطوریان در استفاده از قلم‌مو و انتخاب رنگ و از دانسته‌های وی دربارۀ آثار هنرمندان غرب، هند، ژاپن و آفریقا بسیار آموخت و طی این دورۀ کوتاه همکاری با استاد خاچاطوریان شیفتۀ مکتب هنری اصفهان شد و به مطالعۀ دقیق آن روی آورد. در 1309 ش، در خیابان چهارباغ اصفهان، با نام نگارستان سمبات افتتاح کرد.
سمبات تا 1350ش در اصفهان به فعالیت هنری خود ادامه داد. سپس به تهران عزیمت کرد و در 1351ش نگارستان خود را در خیابان کریم خان زند بنا نهاد و تا 1359ش، که به امریکا مهاجرت کرد، در تهران به کار نقاشی پرداخت.
نقاشی‌های آبرنگ سمبات علاوه‌بر پل ها، کاخ ها، میدان ها، کوچه ها و بازارهای اصفهان بود به محیط و انسان های اطرافش، نیم‌نگاهی به افراد بومی و زندگی روزمره مردم شناسانه، اشیا و افراد نیز داشت، که تا آن روز کمتر مورد
توجه نقاشان بود از این رو سمبات را به منزلۀ یک نقاش مردم‌شناس معرفی می‌کنند و در واقع سمبات روایتگر زندگی ایرانی و مردم ایران بود.
او گهگاه تابلوهایی می‌آفرید که خود نامشان را سمباتیسم گذاشته بود و در این دسته از کار‌ها، از تکه روزنامه‌های ارمنی و فارسی استفاده می‌کرد. او با پخش‌کردن رنگ‌های گوناگون روی آن‌ها، به اشکال و فرم‌هایی می‌رسید که گاه از نظر مضمونی با تیتر و محتوای روزنامه‌های انتخاب شده همخوان بودند.
