محمد علی شیوایی (کاکو) 17239

محمد علی شیوایی ملقب به کاکو سال ۱۳۱۳در شیراز متولد شد. کاکو سال ۱۳۳۴ به هنرستان هنرهای زیبا پسران در تهران وارد شد و با کسب مقام اول در میان شاگردان سال ۳۸-۱۳۳۷ از طرف این مرکز بورسیه شد. شیوایی همان سال به پاریس رفت و در مدرسه هنرهای زیبای پاریس بوزار ادامه تحصیل داد.
او که از هنرمندان علاقه‌مند به شیوه کوبیسم و کلاژ در ایران شناخته می‌شود با تأثیرپذیری از آثار پیکاسو و براک و با به کارگیری خط، سطح، ترکیب و فرم به فضای شخصی یعنی کوبیسم اکسپرسیو رسید و با تفکرات عرفانی، سوژه‌ها و فضای آثارش فضایی شرقی دارد.
این هنرمند به برگزاری نمایشگاه‌هایی در ایتالیا، فرانسه، یونان پرداخته و از سال 1350 در 12 نمایشگاه انفرادی و گروهی آثار خود را ارائه کرده است.
سهراب سپهری دوست صمیمی کاکو تنها نقاشی‌های او را بر دیوار ساده‌ی اتاقش زده بود. اتاق آبی او با نقاشی‌های زیبای کاکو در موزه‌ی هنرهای معاصر صنعتی کرمان بازآفرینی شده است.

محمد علی شیوایی( کاکو) در سال ۱۳۱۳ در شیراز متولد شد. سال ۱۳۳۴ به هنرستان هنرهای زیبا پسران در تهران وارد شد. پس از گذراندن دوره سه ساله آن مدرسه با احراز مقام اول در میان شاگردان در سال ۳۸-۱۳۳۷ از طرف آن مرکز بورسیه شد و در همان سال ، عازم پاریس شد و در مدرسه هنرهای زیبای پاریس بوزار ادامه تحصیل داد.

۱- نمایشگاه نقاشی انفرادی - گالری نگار ۱۳۵۰

۲- نمایشگاه نقاشی انفرادی- گالری سیحون ۱۳۵۱

۳- نمایشگاه نقاشی گروهی - گالری سیحون ۱۳۵۲

۴- نمایشگاه نقاشی انفرادی- نگارخانه سپهری ۱۳۷۱

۵- نمایشگاه نقاشی انفرادی- نگارخانه سپهری ۱۳۷۳

۶- نمایشگاه نقاشی انفرادی- نگارخانه سبز ۱۳۷۷

۷- نمایشگاه نقاشی انفرادی- نگارخانه سبز ۱۳۷۸

۸- نمایشگاه نقاشی انفرادی- نگارخانه سبز ۱۳ ۷۸

۹- نمایشگاه نقاشی انفرادی- نقاشخانه فرشته ۱۳۷۹

۱۰-نمایشگاه نقاشی گروهی - گالری سیحون ۱۳۷۹

۱۱- پنجمین دو سالانه نقاشی تهران - سال ۱۳۷۹

۱۲- نمایشگاه انفرادی - نگارخانه سرو سال 1380

13- نمایشگاه انفرادی - گالری هما 1384

کاکو کارش را با تجربه در شیوه‌های امپرسیونیستی و پست امپرسیونیستی شروع کرد اما بعداً به کوبیسم روی آورد. او که از پیشگامان هنر نوگرای ایران و به نوعی از اولین هنرمندان علاقه‌مند به شیوه‌ی کوبیسم و کلاژ در ایران شناخته می‌شود با تأثیرپذیری از آثار پیکاسو و براک و با به‌کارگیری خط و سطح و ترکیب و فرم به فضایی شخصی که می‌توان آن را کوبیسم اکسپرسیو نامید، رسید. او در کار با مواد نیز تجربیات منحصر به‌فردی در میان نقاشان نوگرای ایران داشت؛ بسیاری از تابلوهای او با بهره‌گیری از تکه‌چسبانی برش‌های پارچه‌ای خلق شده‌اند. موضوعات و فضای آثار او با توجه به تفکرات عرفانی هنرمند رنگ‌و‌بویی شرقی به‌خود گرفت. این هنرمند علاوه بر نمایشگاه‌هایی در ایتالیا، فرانسه، یونان از سال 1350 در 12 نمایشگاه انفرادی و گروهی آثار خود را به تماشا گذاشت. نخستین نمایشگاه انفرادی آثار او که شامل کارهای کولاژ او بود در سال 1350 برگزار شد که نقش مهمی در معرفی این تکنیک به جامعه‌ی هنری ایران داشت. فعالیت‌های هنری او تا ابتدای دهه‌ی شصت ادامه داشت، اما با تصمیم ناگهانی به به زادگاهش شیراز بازگشت و به مدت ده سال دست از کار کشید. سال 1371 دوباره به فضای حرفه ای بازگشت و نمایش آثار خود را از سر گرفت و این روال تا سال 1384 که کاکو چهره در نقاب خاک کشید ادامه یافت. سهراب سپهری دوست صمیمی کاکو، نقاشی‌های او را بر دیوار ساده‌ی اتاقش می‌آویخت. اتاق آبی او با نقاشی های زیبای کاکو در موزه‌ی هنرهای معاصر صنعتی کرمان بازآفرینی شده است.