بیوگرافی |
|
مهدی راحمی در سال 1358 در کاشان متولد شد. این نقاش و چاپگر، بیشتر به واسطه‌ی نقاشی‌های فیگوراتیو اغراق‌شده‌اش شناخته می‌شود؛ اما پس از نمایشگاه انفرادی «باتلاق» در گالری آرتیبیشن، سبک کاری او دچار تغییر رویه شد و از سبک طراحی‌هایش فاصله گرفت.
راحمی مباحث طراحی و نقاشی با مضمون منظره و طبیعت بی‌جان را، به مدت سه سال، در کاشان نزد مهدی اسدزاده فرا گرفت و طراحی فیگوراتیو و چاپ دستی را نیز به مدت پنج سال در تهران از مهرداد ختایی آموخت. او اولین نمایشگاه چاپ دستی خود را در سال 1387 در خانه هنرمندان ایران برگزار کرد. راحمی سال‌ها در شهر کاشان به تدریس طراحی پرداخت و در این مدت دو کتاب از مجموعه آثار طراحی و چاپ دستی خود را منتشر کرد. او همچنین عضو دائمی انجمن نقاشان ایران است.
دوره‌های کاری مهدی راحمی را می‌توان به دو دوره‌ی قبل و بعد از نمایشگاه باتلاق تقسیم کرد؛ در دوره‌ی اول کارهای راحمی، فیگورها به صورت اغراق‌شده دیده می‌شوند. این اغراق گاهی در دست، پا یا سر فیگور اتفاق می‌افتد. همچنین جداشدگی فیگور از پس‌زمینه در اکثر این آثار مشهود است. برخورد کولاژگونه و وجود پترن‌های نگارگرانه، علی‌رغم وجود سایز‌های متفاوت از فیگورها و اشیا، فضای تابلوها را تخت کرده است. همین‌طور قرارگرفتن فیگورها در پلان جلویی تابلو این تختی را تشدید کرده است. اما در دوره دوم کاری او، اغراق در فیگورها وجود ندارد؛ همچنین برخورد کولاژگونه با المان‌ها از بین رفته و فضای تابلو همگن است. نوع ضربه‌قلم‌های نقاش به فضای طراحی نزدیک شده‌اند و رنگ غالباً تیره‌ی تابلوها به این نزدیکی کمک بیشتری نیز کرده است. نحوه‌ی رنگ‌گذاری نقاش چندلایه است که لایه‌ی زیرین تیره‌تر و لایه‌ی رویی روشن‌تر است. ضربه‌قلم‌ها در این قسمت‌ها نیز طراحی‌گونه‌اند. این نحوه‌ی برخورد فرمی با محتوای آثار همخوانی دارد.
مضمون غالب آثار مهدی راحمی انسان است. در آثار دوره‌ی اول او، انسان در قالب فیگورهایی عجیب بازنمایی شده است. این عجیب‌بودنِ فیگورها در ناخودآگاه مخاطب اثر کرده و باعث می‌شود، شخصیت خاصی را برای آن‌ها در ذهن خود بسازد. ولی در آثار دوره‌ی دوم چنین چیزی وجود ندارد. با اینکه فیگورها رئالیستی نیستند، اما اغراق گذشته را نیز ندارد، بلکه بیانگر برخورد طراحانه/ نقاشانه‌ی هنرمند هستند. وجه اشتراک اغلب آثار او علاوه بر مرکزیت انسان، حضور دست‌هاست. دست همیشه در کارهای مهدی راحمی وجود داشته است؛ اما در دوره‌ی دوم به دور از بازنمایی خطی و جداشدگی از فضای کل اثر، به مجازی از کل بدن یا همان انسان بدل شده است. این نوع برخورد، نسانِ تابلو را در فضای اطرافش حل می‌کند، همان‌طور که فواد نجم‌الدین در استیتمنت نمایشگاه «باتلاق» نوشته است: «پیکرهای تصویر شده، وحدت و یگانگی را از دست داده و به تلی از لکه‌ها بدل شده‌اند. ضربه‌قلم‌ها نیز گاه به‌اتفاق کنار هم نشسته و اندام‌ها و بدن‌ها را شکل داده و گاه هیولاوار، صرفاً هستند تا دیگر پیکرها و اندام را در خود فرو ببرند.»
راحمی مباحث طراحی و نقاشی با مضمون منظره و طبیعت بی‌جان را، به مدت سه سال، در کاشان نزد مهدی اسدزاده فرا گرفت و طراحی فیگوراتیو و چاپ دستی را نیز به مدت پنج سال در تهران از مهرداد ختایی آموخت. او اولین نمایشگاه چاپ دستی خود را در سال 1387 در خانه هنرمندان ایران برگزار کرد. راحمی سال‌ها در شهر کاشان به تدریس طراحی پرداخت و در این مدت دو کتاب از مجموعه آثار طراحی و چاپ دستی خود را منتشر کرد. او همچنین عضو دائمی انجمن نقاشان ایران است.
دوره‌های کاری مهدی راحمی را می‌توان به دو دوره‌ی قبل و بعد از نمایشگاه باتلاق تقسیم کرد؛ در دوره‌ی اول کارهای راحمی، فیگورها به صورت اغراق‌شده دیده می‌شوند. این اغراق گاهی در دست، پا یا سر فیگور اتفاق می‌افتد. همچنین جداشدگی فیگور از پس‌زمینه در اکثر این آثار مشهود است. برخورد کولاژگونه و وجود پترن‌های نگارگرانه، علی‌رغم وجود سایز‌های متفاوت از فیگورها و اشیا، فضای تابلوها را تخت کرده است. همین‌طور قرارگرفتن فیگورها در پلان جلویی تابلو این تختی را تشدید کرده است. اما در دوره دوم کاری او، اغراق در فیگورها وجود ندارد؛ همچنین برخورد کولاژگونه با المان‌ها از بین رفته و فضای تابلو همگن است. نوع ضربه‌قلم‌های نقاش به فضای طراحی نزدیک شده‌اند و رنگ غالباً تیره‌ی تابلوها به این نزدیکی کمک بیشتری نیز کرده است. نحوه‌ی رنگ‌گذاری نقاش چندلایه است که لایه‌ی زیرین تیره‌تر و لایه‌ی رویی روشن‌تر است. ضربه‌قلم‌ها در این قسمت‌ها نیز طراحی‌گونه‌اند. این نحوه‌ی برخورد فرمی با محتوای آثار همخوانی دارد.
مضمون غالب آثار مهدی راحمی انسان است. در آثار دوره‌ی اول او، انسان در قالب فیگورهایی عجیب بازنمایی شده است. این عجیب‌بودنِ فیگورها در ناخودآگاه مخاطب اثر کرده و باعث می‌شود، شخصیت خاصی را برای آن‌ها در ذهن خود بسازد. ولی در آثار دوره‌ی دوم چنین چیزی وجود ندارد. با اینکه فیگورها رئالیستی نیستند، اما اغراق گذشته را نیز ندارد، بلکه بیانگر برخورد طراحانه/ نقاشانه‌ی هنرمند هستند. وجه اشتراک اغلب آثار او علاوه بر مرکزیت انسان، حضور دست‌هاست. دست همیشه در کارهای مهدی راحمی وجود داشته است؛ اما در دوره‌ی دوم به دور از بازنمایی خطی و جداشدگی از فضای کل اثر، به مجازی از کل بدن یا همان انسان بدل شده است. این نوع برخورد، نسانِ تابلو را در فضای اطرافش حل می‌کند، همان‌طور که فواد نجم‌الدین در استیتمنت نمایشگاه «باتلاق» نوشته است: «پیکرهای تصویر شده، وحدت و یگانگی را از دست داده و به تلی از لکه‌ها بدل شده‌اند. ضربه‌قلم‌ها نیز گاه به‌اتفاق کنار هم نشسته و اندام‌ها و بدن‌ها را شکل داده و گاه هیولاوار، صرفاً هستند تا دیگر پیکرها و اندام را در خود فرو ببرند.»
رزومه |
|
انفرادی طراحی گالری آرت سنتر 1388
انفرادی نقاشی گالری آرت سنتر 1389
انفرادی طراحی و مجسمه گالری آرت سنتر 1390
انفرادی نقاشی گالری آرت سنتر 1391
انفرادی طراحی گالری الهه 1393
انفرادی نقاشی گالری وارطان 1397
و بیش از 60 نمایشگاه گروهی در گالری های دی، آرت سنتر، لاله، طراحان آزاد، خانه هنرمندان، آرتیبیشن، وارطان، چهارده، خط سفید، پردیس ملت، و ...
کتاب ها :
چاپ اثار طراحی فیگوراتیو ، نشر مرسل 1384
چاپ آثار طراحی و چاپ دستی نشر پشوتن 1386
انفرادی نقاشی گالری آرت سنتر 1389
انفرادی طراحی و مجسمه گالری آرت سنتر 1390
انفرادی نقاشی گالری آرت سنتر 1391
انفرادی طراحی گالری الهه 1393
انفرادی نقاشی گالری وارطان 1397
و بیش از 60 نمایشگاه گروهی در گالری های دی، آرت سنتر، لاله، طراحان آزاد، خانه هنرمندان، آرتیبیشن، وارطان، چهارده، خط سفید، پردیس ملت، و ...
کتاب ها :
چاپ اثار طراحی فیگوراتیو ، نشر مرسل 1384
چاپ آثار طراحی و چاپ دستی نشر پشوتن 1386
