Aboalghasem Derakhshan 6500

من در نقاشی هایم با المان ها درختان بومی نگاه شخصی از پیرامونم را دنبال کرده و سوال های دغدغه مندانه ای را در ذهنم می کنم: که ما در کجا قرار داریم و از خود چه داریم؟ آیا فقط گذشتگان و پیشانیانمان حرفی برای گفتن داشتن؟ و ما فقط یک رهرو هستیم و تغییر حرکت ما سرکشی است ، ما کجای قصه ایم ؟آیا ما نمی توانیم حامل پیامی نو باشیم ؟ یا همچون نباتات با الگوریتمی یکسان باید حرکت و نمو کنیم و دم نزنیم.
پس اندیشه و تعقل کجای ماجراست ؟ رشدهمراه با کمال چگونه میسر است؟
و دغدغه ی همیشگیم این است آیا خود را در انبوه پیرامون می بینم .
سعی بر این دارم که مخاطب را به تجسس در اثر دعوت کنم، که آیا خ در میان فرم های آدمک های اثر حضور دارد ؟