در مورد غیاب تن

درست از آن زمان که کاغذ اختراع شد، این وظیفه بر عهده کاغذ نهاده شد که تاریخ را بر خود ثبت کند و در طول اعصار حمل کند و به ما برساند. از این نظر، هنر و کاغذ برای من کارکردی مشابه دارند. کاغذهایی که بر رویشان نقاشی یا خطاطی شده اند دارای روح هستند (روح در آنها دمیده شده)، زنده هستند و نفس میکشند. آنها همچون انسانهایی هستند که تاریخ را با خود حمل میکنند. بنابراین خسته و تکیده می شوند. گوشه هایشان سوخته یا پاره پوره شده است. تبله شده یا گود رفته اند. نا خوانا و ناصاف شده اند اما همچنان سعی دارند پیامی را به ما برسانند. ت شده مشخص است.