بیوگرافی |
|
سعید احمدزاده، نقاش معاصر در شهر تهران متولد شده است. علاقه به نقاشی از دوران کودکی در درونش شکل گرفت. پس از پایان تحصیلات متوسطه، سال 1381 وارد دانشکده‌ی هنر و معماری تهران شد و تحصیل در رشته‌ی نقاشی را آغاز کرد. نقاشی را به‌صورت حرفه‌ای از همین دوران پی گرفت و نمایشگاه‌های متعددی در داخل و خارج از کشور برگزار نمود. سال 1388، او نخستین‌بار آثارش را در گالری آرتمیس کرج به نمایش درآورد. در همان سال نمایشگاه انفرادی دیگری از او در گالری دی تهران برگزار شد. سال 1389 کارنمای انفرادی دیگری از آثار او در شهرک بین‌المللی هنرها در پاریس برپا شد. احمدزاده همچنین در زمینه‌هایی همچون تصویرسازی کتاب، نقاشی دیواری و نقدنویسی برای مجلات هنری فعالیت داشت. سال 1385 برای تحصیلات تکمیلی به دانشگاه تربیت مدرس رفت و هم‌زمان در دوسالانه‌ی ملی نقاشی شرکت کرد و جایزه‌ی این رویداد را از آن خود کرد، همچنین موفق به کسب جایزه‌ی رزیدنسی از سیته‌ی فرانسه شد. پس از فارغ‌التحصیلی با درجه‌ی کارشناسی ارشد نقاشی، تدریس در دانشکده‌های مختلف از جمله سوره را آغاز کرد و برای دانشجویان رشته‌های ارتباط تصویری، نقاشی و کاردانی سینما به آموزش هنر پرداخت. سال‌های 2011 و 2012 آثار او در حراج کریستیز دوبی عرضه شد و این امر بر اعتبار و شهرت این نقاش جوان افزود.
احمدزاده در نقاشی رویکردی بازنمایانه دارد. شمه‌هایی از هنر تزئینی نیز در شیوه‌ی پرداخت و نقش‌مایه‌های انتخابی او به چشم می‌خورد که در پاره‌ای از موارد لحنی کنایی و انتقادی پیدا می‌کند. زنان در این آثار نقش محوری دارند. اغلب این زنان، به‌صورت انفرادی یا گروهی، با ژست‌های نمایشی بر زمینه‌ای تیره قرار می‌گیرند و گاهی ترکیبات زبانی همچون عبارت «ساخت ایران» به گوشه و کنار این قاب‌ها اضافه می‌شود. خود احمدزاده درباره‌ی آثارش می‌گوید: «بیشتر آثارم شامل تک فیگورهایی هستند که با علائم گرافیکی بر سطح بوم و به عنوان لایه‌ای مستقل به بیان رابطه ای عمیق میان مد، پوزیشن‌های غیرمعمول و با تاکید بر ویژگی‌های تبلیغاتی شکل می‌گیرند.» او در مجموعه‌ی متاخر اکسپکتروم، جمجمه‌ی انسان را موضوع قرار می‌دهد و با تکرار موتیفی این نقش‌مایه و استفاده از رنگ‌های درخشان فضایی شبیه به هنر پاپ خلق می‌کند.
احمدزاده در نقاشی رویکردی بازنمایانه دارد. شمه‌هایی از هنر تزئینی نیز در شیوه‌ی پرداخت و نقش‌مایه‌های انتخابی او به چشم می‌خورد که در پاره‌ای از موارد لحنی کنایی و انتقادی پیدا می‌کند. زنان در این آثار نقش محوری دارند. اغلب این زنان، به‌صورت انفرادی یا گروهی، با ژست‌های نمایشی بر زمینه‌ای تیره قرار می‌گیرند و گاهی ترکیبات زبانی همچون عبارت «ساخت ایران» به گوشه و کنار این قاب‌ها اضافه می‌شود. خود احمدزاده درباره‌ی آثارش می‌گوید: «بیشتر آثارم شامل تک فیگورهایی هستند که با علائم گرافیکی بر سطح بوم و به عنوان لایه‌ای مستقل به بیان رابطه ای عمیق میان مد، پوزیشن‌های غیرمعمول و با تاکید بر ویژگی‌های تبلیغاتی شکل می‌گیرند.» او در مجموعه‌ی متاخر اکسپکتروم، جمجمه‌ی انسان را موضوع قرار می‌دهد و با تکرار موتیفی این نقش‌مایه و استفاده از رنگ‌های درخشان فضایی شبیه به هنر پاپ خلق می‌کند.
