علی پیروز 1186

من از روایت پرهیز میکنم چراکه روایت در خود سوژه نهفته است

افراد خود رسوب وقایع دو زندگیشان هستند

تاریخ و سرگذشتی مملو از کوششها برای پیش رفتن و پسخوردنها، شکستها و پیروزی ها.




بدنهایی که میکوشند از شرایطشان فراتر بروند اما همواره با موانعی روبرو هستند که انها را پس میزند. و این تلاش و موانع همچون لایه‌های زمینشناختی بر بدن آنها مینشیند و رسوب میکند. زخم ها، اضطرابها، امید ها و شادیهای آدمی در لایه لایه‌ی آن چهره و بدن ‌مینشینند

علی پیروز
همدان 1359
کارشناس ارشد نقاشی دانشگاه هنر تهران
کارشناس نقاشی دانشگاه سیستان و بلوچستان. زاهدان
دیپلم گرافیک هنرستان هنرهای زیبای پسران اصفهان

مدرس دانشگاه سمنان و علم و فرهنگ از سال 1389 تا کنون
طراح، نقاش

جوایز:
1389 نفر اول سومین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر
1389 منتخب سومین جشنواره طراحی سندوزی
1387 منتخب جشنواره هنر جوان
1382 برگزیده در سومین سالانه نقاشی اصفهان از سوی موزه‌ی هنرهای معاصر تهران

نمایشگاه های انفرادی:
1391 نمایشگاه نقاشی چشم در نقطهی انحراف قرار دارد. گالری طراحان آزاد. تهران
1386 نمایشگاه عکس سایهای مردش را جای دیگری جا گذاشته و ... خانه هنرمندان ایران، تهران
1385 نمایشگاه فوتو تکست ( شعر عکس) نگارخانه دانشگاه سیستان و بلوچستان. زاهدان
1385 نمایشگاه نقاشی کابوسهای فنجان قهوه. نگارخانه دانشگاه سیستان و بلوچستان. زاهدان
1384 نمایشگاه طراحی یادبود مرتضی ممیز. نگارخانه دانشگاه سیستان و بلوچستان. زاهدان
1384 نمایشگاه نقاشی نگارخانه دانشگاه سیستان و بلوچستان. زاهدان
1379 نمایشگاه طراحی گالری شهرداری آوینی. همدان

نمایشگاه گروهی:
۱۳۹۸، نمایشگاه پیکره ها، با کیوریتوری لیلا وارسته و ویدا زعیم، گالری الکتیک استودیو، پاریس
۱۳۹۸ نمایشگاه طبیعت بیجان، خانه هنرمندان تهران، تهران
۱۳۹۸ نمایشگاه پاسپورت، گالری ژاله، تهران
۱۳۹۷ نمایشگاه طراحی به مثابه زیستن، خانه هنرمندان، تهران
۱۳۹۶ نمایشگاه ایران جهان معناهای بسیط، خانه فرهنگ ایران، پاریس
۱۳۹۶ هزار و یک بشقاب. به کوشش آزاده شولی.نگارخانه سرفیس و ایرانشهر. تهران
۱۳۹۵ نمایشگاه فروش سالانه گالری فرشته، تهران
۱۳۹۴ نمایشگاه فروش سالانه هنرستان هنرهای زیبای پسران، تهران
۱۳۹۴ نمایشگاه فروش سالانه گالری 6، تهران
۱۳۹۲ نمایشگاه نقاشی تاریخبازی، گالری اعتماد. تهران
۱۳۹۲ نمایشگاه نقاشی دانشجویان و اساتید دانشگاه سمنان. گالری لاله. تهران
۱۳۹۲ نمایشگاه زدهگی. گالری شیرین. تهران
۱۳۹۲ سه نسل نقاشان معاصر ایران. گالری آرت سنتر. تهران
۱۳۹۲ نمایشگاه گروهی با عنوان طبیعت بیجان (از منظری نو)، گالری والی. تهران
۱۳۹۲ تابلوهای کوچک از سه نسل هنرمندان معاصر ایران. نگارخانه لاله. تهران
۱۳۹۱ نمایشگاه اکسیژن. خانهی هنرمندان ایران. تهران
۱۳۹۱ هنرمندان معاصر ایران. گالری آرتین. مشهد
۱۳۹۱ نمایشگاه اساتید دانشگاه سمنان و هنرمندان معاصر ایران در گالری کومش. سمنان
۱۳۹۱ اولین نمایشگاه برگزیدهگان سال. خانهی هنرمندان ایران. تهران
۱۳۹۱ نمایشگاه همافزایی به نفع زازله زدگان اردبیل. گالری سین. تهران
۱۳۹۱ نمایشگاه نقاشی. گالری صدرنگ. تهران
۱۳۹۰ نمایشگاه انجمن نقاشان تهران. فرهنگستان هنر. تهران
۱۳۸۹ نمایشگاه نقاشی. خانه هنرمندان ایران. تهران
۱۳۸۹ نمایشگاه کنش بیان خلاقیت. نگارخانه آریا. تهران
۱۳۸۸ نمایشگاه طراحی منتخب دانشجویان و اساتید دانشگاه هنر. نگارخانه دانشگاه هنر. تهران
۱۳۸۶ نمایشگاه نقاشی. گالری هور. تهران
۱۳۸۴ نمایشگاه نقاشی. نگارخانه خیال فرهنگستان هنر. تهران
۱۳۸۲ سومین سالانه نقاشان اصفهان، موزه ی هنرهای معاصر. اصفهان

فعالیتهای دیگر:
۱۳۹۳ چاپ آثار طراحی در کتاب هنر طراحی در ایران: حسن موریزی نژاد
۱۳۹۱ داور جشنواره نقاشی نسل نو سمنان
۱۳۹۱ داور مسابقه طراحی حافظ. دانشگاه هنر و جهاد دانشگاهی
۱۳۹۰ ورکشاپ طراحی حوزه ی هنری زاهدان
۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷ برگزاری درسگفتارهایی دربارهی هنر و فلسفه، دانشکدهی هنر دانشگاه زاهدان
۱۳۹۱ سخنرانی با عنوان «بدن انسان ابژهی حذف شده مدرنیته». دانشکده هنر سمنان، دانشگاه سمنان

همانگونه که انسان در طول دوران روشنگری برای درک چیزها و بازنمایی آنها ناگزیر بود ابژه‌ها را به عقب بنشاند، همانگونه که در بازنمایی میبینیم که تصویر در پشت سطح بوم ایجاد میشود، تصویر مانند پنجره ای عمل‌میکند که رو به جهانی گشوده میشود. قدرت هم برای درک یا مهار افراد میکوشد آنها را پس بزند یا به عقب بنشاند، تا بتواند آنان را بازنمایی کند و بر بدنهای آنها چیره شود. اما خصلتی در بدن انسانی وجود دارد که توامان در رویکرد او هم موجود است. رویکردی است پیشرونده که سعی میکند معادلات قدرت را بهم بزند، نه آنکه موجودیتی باشد که ابژه باقی بماند تا بازنمایی شود، موجودیت یا سوژه ایست که میکوشد خودرا بازآفرینی میکند و همواره در کوشش است که از پس رانده شدن سرباز میزند تا نو شود. این خصلت در تقابل با مرگ و مرگ اندیشی انسان عصر روشنگری هم آشکار است. انسانی که در چلنج با قدرت پس زننده است تا به پیش‌آید و هستی خود را متجلی کند