عبدالله قاجار

عبدالله قاجار (۱۲۶۶–۱۳۲۶ هـ .ق) از پیشگامان عکاسی ایران است. او از شاهزادگان قاجار و نوه‌ی فتحعلی‌شاه بود و از همان جوانی با فضای دربار و تحولات فرهنگی عصر خود آشنا شد. عبدالله قاجار، آموزش عکاسی را در مدرسه‌ی دارالفنون تهران، آغاز کرد و برای تکمیل دانش فنی خود به اروپا اعزام شد. در اواخر قرن نوزدهم، عبدالله قاجار ابتدا به پاریس رفت و با جدیدترین تجهیزات و تکنیک‌های عکاسی آن زمان آشنا شد. او پس از آن دوره به وین سفر کرد و نزد لوکارد، عکاس امپراتور اتریش به فراگیری تکنیک‌های تخصصی پرداخت. همچنین در سالزبورگ، نزد پروفسور جوردا، فنون چاپ عکس و روش‌های پیشرفته را آموخت. او پس از بازگشت به ایران، در حدود سال ۱۳۰۰ هـ .ق به عنوان «عکاس مخصوص همایونی» وارد دربار ناصرالدین‌شاه شد و در سال‌های پایانی سلطنت این پادشاه و آغاز حکومت مظفرالدین‌‌شاه، ریاست چاپخانه‌ی دربار را بر عهده گرفت. عبدالله قاجار در سفرهای متعدد خود به خراسان، قم، ری، تبریز، کرمانشاه، شیراز و مازندران، مجموعه‌ای ارزشمند از بناهای تاریخی، معماری و زندگی اجتماعی ایران را ثبت کرد. آثار او در موزه‌ها و کاخ‌موزه‌ها نگهداری می‌شوند و مجموعه‌ی عکس‌های این هنرمند در کاخ گلستان تهران به عنوان یکی از مهم‌ترین منابع تصویری دوره‌ی قاجاریه شناخته می‌شود.