ابوالقاسم سعیدی

ابوالقاسم سعیدی (متولد ۱۳۰۵ در اراک) نقاش ایرانی مقیم پاریس است. او در سال ۱۳۲۹ برای تحصیل در مدرسه هنرهای زیبای پاریس (بوزار) به فرانسه مهاجرت کرد و در سال ۱۳۳۴ فارغ‌التحصیل شد. از آن زمان تاکنون، سعیدی در فرانسه زندگی و فعالیت هنری کرده است. او یکی از چهره‌های شاخص نسل دوم نوگرایان ایرانی است و با نقاشی‌های شاعرانه‌اش از درختان پرشکوفه شناخته می‌شود که از حیث سبکی به انتزاع تغزلی متمایل‌اند. آثار او در مجموعه‌های خصوصی و عمومی متعددی نگهداری می‌شوند و در ساختمان‌های مدرن دهه‌های ۴۰ و ۵۰ شمسی در ایران به نمایش درآمده‌اند. سعیدی همچنین پروژه‌های نقاشی برای سازمان رادیو و تلویزیون، بانک مرکزی، تالار رودکی و دانشگاه شیراز اجرا کرده است. اثر «بیوهٔ جوان» از آثار شاخص اوست که در سال ۱۳۳۸ جایزهٔ سالون نقاشی جوان را برای سعیدی به ارمغان آورد. او در دورهٔ اول کارهایش به شیوه‌ای امپرسیونیستی نقاشی می‌کرد، اما پس از مهاجرت به فرانسه تحت تأثیر گروه «انسان-شاهد» تغییر رویه داد و سبکی واقع‌گرایانه را در پیش گرفت. سعیدی در سال ۱۳۳۹ در دومین دوسالانه تهران شرکت کرد و موفق به کسب جایزهٔ این رویداد هنری شد. آثار او در پنجمین دوسالانه تهران نیز مورد اقبال داوران قرار گرفت و جایزهٔ بزرگ دوسالانه را از آنِ او کرد. او همچنین از اعضای «گروه پنج» بود؛ گروهی که با حضور بهمن محصص، سهراب سپهری، پرویز تناولی و حسین زنده‌رودی تشکیل شد و در فعالیت کوتاه خود دو کارنمای جمعی در جشن هنر شیراز (۱۳۴۶) و انستیتو گوته، تهران (۱۳۴۷) برپا کرد. آثار سعیدی بارها در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی در داخل و خارج از ایران به نمایش درآمده است. همچنین اولین حضور او در حراج‌ها به آبان ۱۳۸۶ (اکتبر ۲۰۰۷) در خانهٔ حراج کریستیز بازمی‌گردد. سعیدی در سال ۱۳۴۶ در جشن هنر شیراز با گروه پنج به نمایشگاه گروهی پرداخت. او در سال ۱۳۳۸ جایزهٔ سالون نقاشی جوان را برای تابلوی «بیوهٔ جوان» دریافت کرد. او همچنین در پنجمین دوسالانه تهران جایزهٔ بزرگ دوسالانه را دریافت کرد.