برای نمایش
-
حسین الطافی (۱۲۸۵–۱۳۵۸) از برجستهترین نگارگران و هنرمندان هنرهای سنتی ایران در قرن چهاردهم شمسی بود که بیش از پنج دهه از عمر خود را صرف آفرینش و آموزش هنر کرد. او در تهران متولد شد و از کودکی روحی حساس و طبیعتدوست داشت؛ دلبستگیاش به نقش و رنگ از همان سالهای نخست زندگی شکل گرفت. با وجود مخالفتهای خانوادگی، با پشتکار فراوان مسیر هنر را برگزید و در نوجوانی نخستین آموزشهای خود را نزد استاد حسین بهزاد آغاز کرد. الطافی سپس وارد هنرستان عالی هنرهای ایرانی (مدرسه صنایع قدیمه) شد و زیر نظر استادانی چون هادی تجویدی به تکمیل مهارتهای خود در نگارگری پرداخت. او بهویژه در زمینه نقاشی گل و مرغ به شیوهای شخصی و منحصربهفرد دست یافت و بعدها از تأثیرات نقاشی دوره قاجار نیز بهره گرفت. آثار او ترکیبی است از وفاداری به سنتهای نگارگری، همراه با درک درست از عمق، پرسپکتیو و ترکیببندی رنگ. الطافی پس از دریافت مدرک هنرهای زیبا در سال ۱۳۱۹، به تدریس و تربیت هنرجویان پرداخت و سالها در هنرستان هنرهای زیبا مشغول آموزش مینیاتور بود. آثار او در نمایشگاههای متعدد داخلی و خارجی به نمایش درآمد و در نمایشگاه جهانی بروکسل (۱۹۵۸) موفق به دریافت مدال نقره شد. بسیاری از آثار او امروز در موزه هنرهای ملی ایران نگهداری میشوند. این هنرمند سرانجام در سال ۱۳۵۸ در آمریکا درگذشت.
