فروزان افروزی

تصویر بدن انسان یک نوع تایید بصری است از هویت و خودآگاهی ما. ما (ز نظر فیزیولوژی )میدانیم چه هستیم یا ارگان های بدن ما چگونه کار میکنند. اما به محض اینکه یکپارچگی این منبع آشنا از بین برود، این احساس اطمینان و شناخت جایش را به ابهام ُ تردید و پرسش می دهد. با توجه به پتاسیل های بدن زمانی که از حرکت بایستد و بی جان شود، رو به سوی انحلال و فساد خواهد برد. آثار من بدن را به عنوان یک سوژه ی کاملا انتزاعی با نگرشی فرمالیستی خارج از تمام کارکردها و نظام های پیچیده یا نگاه فیگوراتیو بازنمایی می کند. کالبدی متشکل از توده های پوست و ماهیچه، کشیدگی و در هم تنیدگی رگ و پی با بافتی متخلخل. چرا که در این نوع نگرش دریچه ی جدیدی از مفهوم خود باز می شود که معنای بودن و وجود را بازپرسی خواهد کرد. نگرشی اگزیستانسیال که به گفته ی اروین یالوم در چهارمحتوای مرگ، تنهایی، پوچی و آزادی در طول تاریخ بشریت از رنج های حل نشده ی انسان بوده است. فروزان حسن زاده افروزی، هنرمند طراح و مجسمه‌ساز متولد سال ۱۳۷۲ در بابل است. او دارای مدرک کارشناسی نقاشی از دانشگاه گیلان (۱۳۹۵) و کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه هنر تهران (۱۳۹۸) است. افروزی نمایش انفرادی آثارش را با عنوان «تنیدگی» در سال ۱۴۰۱ در گالری شریف برپا نموده است.