مرتضی ترابی

در قید و بند چارچوب های مرسوم خط نبوده ام، شکی نیست که اطلاع از اصول خط در نقاشیخط ضروری است اما بنظرم چیزی که مهم تر است و آرامش می دهد القا و انتقال حس است. اینکه چرا در کاری حرف ب را بیش از حالت واحد آن کشیده و یا کامل نکرده ام‌گاهاً کاملا ناخودآگاه و فی ابداهه بوده و انگار مِیلی غیر قابل کنترل در کار بوده ،که شاید از لحاظ اصول خطاطی رد شده باشد اما از این جهت که با خودم صادق بوده ام برایم قابل اهمیت است. در مواقعی با هدف و درنظر گرفتن کلمه ای خاص شروع به کار کردم (بسم ا...) و گاهی کاملا حسی و فی البداهه به نتایجی رسیدم که بعد از اتمام کار و حتی در حین انجام کار تداعی کننده مفهوم یا شکلی خاص می شود که مرا مجاب کرد که این کار تمام شده است و ادامه آن اضافه کاری!(بدون آنکه خودم از پیش برنامه ریزی کرده باشم) به نظرم باید به دست اطمینان کرد تا اثرش را روی بوم طرح و خط کند و تصویر خودش را پدیدار کند، بنظرم اینکه کلمه ای به وضوح خوانده شود ارزش خاصی جز خط خوش تداعی نمی کند پس چرا لقب نقاشیخط؟ اما اگر این خطوط حس یا مفهومی خاص و یا تداعی کننده ی تصویری آشنا باشد لااقل می‌تواند مارا در فکری فرو ببرد و مقدمه و جرقه ای برای کارهای بزرگتر باشد، چیزی که من علاقمندش هستم و به آن می پردازم.و اعتقاد دارم هر آدمی می تواند تصویری ذهنی خود را روی کاغذ بیاورد اگر ترس از چارچوب ها را کنار بگذارد. ((گاهاً در میان نماهایی مبهم ، تصویری با مفهوم خاص خود را نمایان می سازد))