زهرا پورآذری

"پورگی توصیف‌گر مرحله ی مابین دو پوست اندازی پی در پی است. برخی از بدو تولد حسی از خود بهشان رسیده که برایشان کافی یا دست کم بی چون و چرا پذیرفتنی ست و برخی دیگر، برای زنده ماندن یا رضایت، تصمیم می گیرند خودشان را از نو بسازند و به دوردست ها سفر کنند. برخی ارزش ها و کردارهایشان را مثل خانه ای که در آن زندگی می کنند به ارث می برند؛ برخی دیگر مجبورند آن خانه را با خاک یکسان کنند؛ زمین خودشان را بیابند، همه چیز را از نو بسازند، حتی شده به شکل یک دگردیسیِ روانی. بیشتر فرآیند دگردیسی چیزی جز زوال نیست؛ گذار هایی که طی آن فرد به شخص دیگری تبدیل می شود."