نابهنگام 17

درباره اثر

نابهنگام، نابهنگام، هنگامه ایست. هنگامه ای که در زمان سیر می کند. هنگامه ای که از یاد می برد هر آنچه که بود و به یاد می سپارد هر آن چه که شد. چنین هنگامه ای از این دست، زهر دارد در درون. میگزد، میخراشد و میتازد. نه توان مقابله با آنست و نه توان ثبت آن. چه در انگاره، چه در ناله، چه در چنگ، چه در رنگ، همگی تلاشیست عبث. چرا که نابهنگام، هنگامه ایست که نیست.