کرانه های روشن

درباره اثر

آن‌گاه این پرنده‌ی آبنوسی به توهم حزن‌‌آلود من رنگِ خنده زد،¬ با هیئت رسمی و جدّی که به خود گرفته بود، گفتم:« هرچند کاکُلت بریده و تراشیده‌اند هیچ به دل هراس راه نداده‌ای، همان غرابِ شوم و باستانیِ سرگردان بر ساحل شب‌گرفته‌ای- مرا بگوی که بر ساحل دوزخی شب نام جلیلت چیست؟» نعیق زد غراب- « نه دیگر»