گیاه خاموش

درباره اثر

این صحنه غرق در آغوش گرم نور نارنجی، زمزمه‌ای از دگرگونی آرام را در خود دارد. زن، جعبه‌ای کوچک را نزدیک قلبش نگه داشته و در سکوت نشسته است، اما در اطرافش چیزی در حال جنب و جوش است. درخشش طلایی، غنی و کامل، نه تنها یک رنگ، بلکه یک احساس است - گرما، شدت و انرژی خاموش تغییر را ساطع می‌کند. سایه او بر روی دیوار باقی مانده است، اثری شبح‌وار از هویت او، در حال تغییر و عدم قطعیت، گویی بین حضور و خاطره گیر افتاده است. در آن سوی اتاق، گیاهی به سمت نور کشیده شده است، بسیار شبیه به احساسات درون او - که در سکوت رشد می‌کند، دیده نمی‌شود اما به طور غیرقابل انکاری زنده است. در این فضا، هویت اعلام نمی‌شود، بلکه احساس می‌شود و به آرامی آشکار می‌شود، مانند گلبرگ‌هایی که به سمت خورشید باز می‌شوند. **گیاه خاموش** مراقبه‌ای است بر شیوه‌های آرام تغییر ما، احساساتی که در سکوت شکل می‌گیرند، و نوری که حتی ناگفته‌ترین بخش‌های وجودمان را پرورش می‌دهد.