بدون عنوان یک

درباره اثر

آنچه در مواجهه با آثارکنونی به چشم می خورد؛ " حالت ابهام و فروپاشی فرم ها در عین نظو پنهان و گاها آشکاراست." هنرمند در تلاش است پیوند محکمی میان پیشینه تاریخی و فرهنگی خود با جهان معاصرش برقرار کند.کاربرد رنگ های خاموش بدون فریاد،استفاده از عنصری پرهویت در فرهنگ ایران همچون گاو،علائم و نشانه های حضور انسان معاصرواعدادوارقام از مشخصه های مجموعه روبروی ماست.در برخی آثار نیز،تنها مجموعه ای از خطوط و سطوح به فرمی انتزاعی و بی نام مبدل شده اند و دیگر اثری از عناصر نامبرده شده نمیابیم.این روند تکامل ایده یک هنرمند در دوره ای کوتاه از فعالیت هنری وی است که مشخصا در این مجموعه به چشم می خورد. حال ورای اینکه هرکدام ازین مشخصه ها و عناصر چه مفهومی برای خود هنرمند به عنوان خالق اثر دارد باید به دنبال پیامدهای ارتباط مخاطب با این آثار بود...به هرصورت آنچه بی تردید میتوان گفت این است که مخاطبین خود را وادار به اندیشیدن و چرایی میکند،یک لحظه ایستادن مخاطب در مقابل اثر خود به تنهایی برای پیروزی هنرمند در جدال با ایده کافیست.