تله فکری

درباره اثر

در این قاب، سکوت سنگین اسب‌ها، بار سنگینی از نجابت و پذیرش را به دوش می‌کشد. کودک در میانه، دست‌در‌دست سیمهایی رنگین ، از چیزی تغذیه می‌کند که شاید طعمی آشنا اما تلخ دارد. میز گسترده از میوه‌ها، نشان‌دهنده زندگی‌ای است که شاید همه‌ی آنچه نیاز داریم، پیش چشمان ماست، اما چشمان ما، خیره به جای دیگر است. آن چتر گشوده، روزی بر سرمان سایه‌ی دانایی بود؛ اکنون تنها نقشی پوسیده است، فراموش شده در گوشه‌ای دور. دیوارهای سرد و بتنی، نمادی از دنیایی بی‌جان و خالی از روح که نظاره‌گر هر قدم ماست؛ نظارت بی‌پایان، بی‌آنکه مجالی برای آگاهی باقی بگذارد. این تصویر، روایت‌گر داستانی است از آنچه دیده نمی‌شود؛ دعوتی به تأمل، به گشتن میان تاریکی‌ها و یافتن نور پنهان در میان رنگ‌ها.