بدون عنوان

درباره اثر

نخستین تصویری که از نیکزاد نجومی در ذهن یک تماشاگر حرفه‌ای نقش بسته چهارخانه‌های مرتب و نامرتبی است که پس‌زمینۀ تابلوها را می‌سازد تا فضای آن‌ها، با حجم‌های سیاه و سفید یا رنگی، پروخالی شود. این حجم‌ها هرکدام هیاکل درشت و عضلانی انسان را نمایش می‌دهد که در جوانب مختلف بوم حرکت می‌کند تا ترکیب‌بندی تابلو، با دقتی ریاضی‌وار متوازن شود. انسان‌هایی که در تلاش و تقلا، گویی که در حال شکنجه و یا درد کشیدنند. انتقاد به حکومت و نقد قدرت بن‌مایه نقاشی‌های نیکزاد نجومیست که با نگاهی تحلیل‌گرانه به فضای سیاسی و جامعۀ خود سعی بر بازتاب جهان پیرامونش دارد. این نگاه نقادانه در نقاشی‌های نجومی، دست‌آویزی می‌شود تا او را یک بار پیش از انقلاب و بار دیگر پس از آن مجبور به ترک ایران ‌کنند و در نهایت برای همیشه از ایران خارج ‌شود.