گره جان

درباره اثر

دو پاره، یک تن. در «گره‌ی جان»، تکه‌های یک حضور کهنه، با خطی از اکنون به هم دوخته شده‌اند. صفحات قدیمی، دیگر فقط سند نیستند؛ آن‌ها سخن می گویند. و خط، نه برای خواندن، که برای زنده کردن آمده است. این اثر، گفت‌وگویی‌ست میان سکوت و صدا، میان فراموشی و پیوستگی. گره‌ای ناپیدا، میان دیروز و امروز، که نه در فرم، بلکه در جان شکل گرفته است.