به گزارش آرتیبیشن، حجت امانی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری صبا گفت: ایده برپایی اين نمايشگاه ازين جا به ذهنم خورد كه در حال جمع و جور كردن آتليه‌ام در لرستان بودم كه با تعداد زيادي نقاشي و طراحي نا تمام و نيمه‌كاره مواجهه شدم و اين سوال برام پيش اومد كه چرا نقاشان در طول تاريخ همواره تعداد زیادی كار ناتمام دارند؟ چه عواملي باعث شده تا كارشان را نيمه كاره رها كنند و به سراغ كار جديدي بروند در واقع به جستجوي كارهاي نيمه تمام هنرمندان بزرگ تاريخ نقاشي رفتم كه از اين ميان از سزان و پيكاسو كارهاي نا تمام و خط خورده بسیاری باقي مانده است كه بنظر من سوژه مناسبي است براي مطالعه و تالیف کتاب.
او افزود: از این رو تصمیم گرفتم با نمایش کارهای ناتمامم بخشی از ایده شکل‌گیری مجموعه‌ها و آثارم و حتی شیوه کار‌کردنم را با مخاطبانم در میان بگذارم.
امانی درخصوص به اتمام رساندن نقاشی‌های ناتمامش گفت: به نظرم نقاشي‌هاي ناتمام مانند فيلم‌ها و داستان‌هاي مي ماند كه نتيجه گيري و ادامه داستان را به مخاطب واگذار مي كند براي همين تصميم گرفتم ناتمام ها را تمام نكنم.
این هنرمند افزود: این مجموعه دربرگیرنده نقاشی‌های متنوعی با تکنیک‌هایی چون اکرولیک، آبرنگ، رنگ روغن است. اما از میان انبوه آثار ناتمامم ٣٠ نقاشی را انتخاب كرده ام و براساس صحبت‌هایی که با گالری ساربان کرده‌ایم این مجموعه اردیبهشت ماه در این گالری در معرض دید مخاطبان قرار خواهد گرفت.
او درباره فعالیت اخیرش گفت: در حال حاضر مشغول تجربه کردن هستم و با تکنیک ابرنگ كار مي كنم اما هنوز ایده هایم به نتيجه نرسيده اند و نقاشی های این دوره ام بیشتر ذهنی هستند.
در شهریورماه سال جاری نیز مجموعه ای از آثار حجت امانی در کنار آثار تعداد دیگری از هنرمندان موزه ویلیام بنتون آمریکا به نمایش درآمد که این نمایشگاه تا ۱۰ فروردین سال جاری ادامه داشت.
به گفته امانی،در این نمایشگاه مجموعه‌ای از کارهای او به نمایش درآمدند که برخی از آنها چهره‌هایی هستند که فرم روایی‌شان مربوط به دوران صفوی است که به‌روز شده‌اند. بخش دوم نمایشگاه نیز تعدادی نقاشی از مجموعه طبیعت بی‌جان های این هنرمند است.
او درباره مجموعه طبیعت بی‌جان توضیح داد: در فرهنگ ما طبیعت بی‌جان به طور مستقیم مطرح نبوده است و همیشه کنار نقاشی‌های‌مان طبیعت بی‌جان را می‌دیدم که از دوره قاجار کمی استقلال پیدا می‌کند؛ بنابراین عناصر طبیعت بی‌جان دوره صفویه و قاجار را به دنیای امروز نزدیک کردم و در نمایشگاه آنها را می‌بینیم.
امانی تاکنون نمایشگاه‌های متعددی در جهان برگزار کرده، این اقبال را داشت که منتقدان زیادی، از جمله ادوارد لوسی اسمیت به بازدید از نمایشگاهش بیایند و بر آثارش نقد بنویسند. امانی در مقطعی از فعالیت هنری خود، تمرکزش را از هنرهای سنتی به سمت هنرهای جدید بُرد؛ تا جایی که مجله «آرت رادار» آمریکا درباره‌اش نوشت: «او هنرمندی چندوجهی است که با مدیا‌های گوناگون کار می‌کند؛ خواه نقاشی یا عکاسی یا خوشنویسی و گاه ترکیب آنها. کارهایش برای مخاطبان قابل شناسایی و دارای هویت ایرانی‌اند و برخلاف بسیاری از هم‌نسلانش با نگاهی مثبت به فرهنگ ایرانی می‌نگرد». آثار او که در مرز نقاشی، عکاسی، تصویرسازی و چیدمان ایستاده‌اند، گاه با هنر محیطی همپوشانی دارند، گاه با پرفورمنس. روش هنری او را هم «پروسس‌آرت» و «پسانئوپاپ» نام‌گذاری کرده‌اند.