نمایشگاه «تازه‌تر» فرصتی است برای بازخوانی لحظات زندگی و مرزهای میان واقعیت و خیال. در این آثار، عناصر طبیعی و انسانی در کنار یکدیگر می‌آیند تا پیوندهای نامرئی و جریان‌های درونی را به تصویر بکشند. در هر اثر حرکت، سکون و خاطره‌ها به شکلی شاعرانه در هم می‌آمیزند.
گیاهان در هندسه‌ای تازه
گیاهان در این آثار حضوری پویا و معنادار دارند از گلدان‌هایی با رنگ‌های زنده و تازه تا حضور ظریف شاخه‌ها در پس‌زمینه‌ای محو. آن‌ها گاهی درون مرزهای منظم چیدمان قرار گرفته‌اند و گاهی آزادانه به درون فضا نفوذ می‌کنند و مرزها را از میان برمی‌دارند. گیاهان در نمایشگاه «تازه‌تر» با مضمونی از حیات همراه‌اند.
جریان سبز
برگ‌ها و شاخه‌ها به‌طور نامحسوس در پیکره انسان‌ها جریان دارند. در میان رنگ‌های گرم و لایه‌های درهم، صحنه‌ای از زندگی در جریان است، گویی گیاه در ذات و جوهره شخصیت‌های تصویر ریشه دوانده‌است. زن نیز، به سان درختی است که با وزش نسیم هر دم تازه‌تر می‌شود.
رویای گیاهان
گیاه نه‌تنها یک عنصر طبیعی بلکه رمزی بصری از تکامل و دگردیسیِ مستمر است. گویی گیاهان بخشی از یک ساختار درونی، رویا یا خاطره‌ای زنده‌اند که خطوط و رنگ‌ها به آن‌ها حالتی خیالی و انتزاعی بخشیده‌اند. آن‌ها در میان لایه‌های تصویر رشد می‌کنند، با فضا درمی‌آمیزند و به شکلی سیال، مرز میان واقعیت و خیال را محو می‌کنند.
حافظه‌ی اشیا
نقاشی از اشیای روزمره، قصیده‌ای بصری برای ظرافت‌های زندگی و استمرار خاطره‌هاست. نقاشی‌هایی با ترکیب‌بندی‌های ساده اما شاعرانه، لحظه‌ای از سکون و تأمل را به تصویر می‌کشند، جایی که ردپای زندگی در جزئیات باقی مانده است. آثار طبیعت بی‌جان در نمایشگاه «تازه‌تر» لحظاتی را نشان می‌دهند که گرچه در مسیر زمان فرسوده شده‌اند اما در حافظه بصری و حسی ما تازه می‌مانند.
رویش بی پایان
درختان، راویان خاموشی‌اند که حضورشان سرشار از معناست. آن‌ها، به‌عنوان نمادهایی از تاب‌آوری، تحول و تازگی، در هر اثر به شکلی منحصربه‌فرد بازنمایی شده‌اند. درختان، همچون انسان‌ها، گاه در وسعتی بی‌کران، تنها و استوار قد برافراشته‌اند و گاه در میان انبوه هم‌نوعان خود، خاموش اما حاضرند. مادر زمین همواره آن‌ها را در آغوش می‌گیرد و در چرخه بی‌پایان حیات، از نو می‌رویاند.
