مرداد

مرداد، دو روی مرگ



مرداد تنها گرمای آتشین و طراوت خورشید نیست؛ واژه‌ی امرداد در متون زرتشتی به معنای نامیرا به عنوان نامی برای دومین ماه از فصل تموز یا همان تابستان اطلاق شده است و امروز در طی دوران بنا به تغییرات در گویش محاوره به اشتباه مرداد خوانده می‌شود و معنای آن به میرایی ختم می‌شود. آنچه در این تغییر ناشنیده مانده، مرز باریک و در مفهومی حقیقی یکسان بودن این دو واژه است، همان جایی که مرگ و نیستی به گفته‌ی گذشتگان به بودنی دیگر می‌رسد. اکنون فصل پرحیات خورشید را مرگ می‌خوانیم در حالی که طبیعت بودنش را با حرارت بیشتری فریاد می‌زند و این دو روی زندگی است. بسیاری از آثار هنری و معتبر با المان‌هایی برای مرگ با رنگ‌ها و ابزار مختلفی شکل گرفته و گویی نیستی دلیلی برای طرح و نقشی دیگر شده تا همچنان رنگی از امید بگیرد و این مسیر تنها به بوم کوچک نقاش یا پرده‌ی نقره‌ای و اشعارختم نشده است؛ تفکر درباره مرگ، مکثی بر روی زندگی و تاملی بر بودن و چگونگی آن است.

در آثار مهم تاریخ هنر گل‌های پوسیده، اسکلت، حباب و... به عنوان نمادی از مرگ به کار می‌روند اما بسیاری از آثار هنری نیز با جشنی