توهمات انتزاعی

شعر نوی بصری، گویی نام دیگری برای هنر انتزاعی است که این‌بار به جای کلمه، خط و رنگ به ابزار سراییدن مبدل شده‌اند. هنر انتزاعی مخلوقی رها از قیود را در افقی بی‌کران از تخیل و خلاقیت، گاه به شکل نمادین و چند لایه و حاصل از دگردیسی هنر در طول تاریخ به بار می‌نشاند.
هنر انتزاعی شاخه‌ها و انواع مختلف دارد. آن شاخه‌ای که متشکل از شیوه‌ی اکسپرسیونیسم و انتزاع است و با عناصر بصری و سایه‌روشن‌ها به فضای وهم و خیال دنیای سه بعدی بر سطحی دو بعدی می‌رسد و توهم انتزاعی را در دیدگان زنده می‌کند به صورت جنبشی با عنوان «توهم‌گرایی انتزاعی» شناخته می‌شود.
توهم‌گرایی انتزاعی که توسط باربارا رُز مورخ و منتقد هنر در سال 1967 ابداع شده را می‌توان در آثار هنرمندانی مانند ال هلد، چارلز هینمن، تونی کینگ و... درک و مشاهده کرد. این هنر توسط هنرمندانی با اتکا به اشکال هندسی در ایجاد بعد (پرسپکتیو) بر بوم شکل گرفته است. بعضی از آثار مجموعه‌ی «توهمات انتزاعی»، مشتق از جنبش توهم‌گرایی انتزاعی است اما همکاران در این پروژه از فرصت پیش آمده برای توجه به دیگر آثار انتزاعی نیز بهره برده‌اند.
می‌توان هنر انتزاعی را به عنوان حرکت ذهن سیال هنرمند در نظر گرفت اما شاخه‌های مختلف در این هنر با ویژگی‌های رنگ و فرم متمایزی همراه است.
نشانه‌های هنر انتزاعی در ایران از دهه‌ی سی شمسی ظاهر شد اما در دهه‌ی چهل و بعد از گذشت بیست سال از شکل‌گیری این هنر در جهان با جریان مشخصی از آثار هنرمندانی همچون مسعود عربشاهی، بهجت صدر و محسن وزیری مقدم شناخته شده و در دهه‌ی پنجاه به اوج خود رسیده است.
اسامی هنرمندان این نمایشگاه از ادوار و سبک‌های مختلفی هستند که آن‌چه را در کارنامه‌شان به عنوان آثار انتزاعی یافت می‌شد برای این نمایشگاه برگزیدیم تا رجعت کنیم به رنگِ رهایی.