خنیای خاک

اینجا، در میان هستی عریان زمین
با چشمانی نیمه‌باز
در هجوم طوفان‌های بی‌امان شن
درختان موریانه‌خورده گز را به مدد رنگ و خاک
به دلجویی نشسته‌ام.