هوشنگ سیحون

هوشنگ سیحون معمار، طراح، نقاش و مجسمه‌ساز متولد ۱۲۹۹ در تهران است. او ملقب به پدر معماری ایران است. سیحون در خانواده اهل هنر رشد یافت و پدربزرگش میرزاعبدالله فراهانی از پیشگامان موسیقی سنتی ایران به شمار می‌آید. سیحون رشته معماری را از سال ۱۳۱۹ تا ۱۳۲۳ در دانشگاه تهران تحصیل کرد و به دعوت آندره گدار، رئیس وقت اداره باستان‌شناسی، برای ادامه تحصیل راهی پاریس شد. سیحون در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس، بوزار حدود ۴ سال تحت تعلیم اوتلو زاوارونی به تکمیل دانش معماری خود پرداخت و در ۱۹۴۹ میلادی درجه دکتری هنری‌اش را دریافت کرد. بناهای مهم تاریخی ایران مانند آرامگاه، بوعلی سینا، خیام، فردوسی، نادرشاه افشار، کمال‌الملک، ساختمان مرکزی بانک سپه، سازمان نقشه‌برداری کل کشور، سینماهای آسیا و سانتیا توسط هوشنگ سیحون طراحی شده‌اند. او در بازگشت از فرانسه به ایران ۲۵ سال داشت و نخستین تجربه معماری‌اش را با طراحی آرامگاه بوعلی سینا رقم زد. سیحون در سال‌های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۷ ریاست دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران را بر عهده داشت. این هنرمند در سال‌های مدیریت آموزشی خود سه رشته موسیقی، تئاتر و شهرسازی را راه‌اندازی کرد. سیحون علاوه بر کارهای معماری به طراحی و نقاشی نیز پرداخته است. او از اوایل دهه ۶۰ در ونکورر اقامت گزید. او در مجموعه طراحی از کلیساها و بناهای تاریخی ایتالیا عمدتا بر ساختار و فضای عماری متمرکز شده و در طرح‌هایش از روستاهای ایران به ویژه پیوند طبیعت و معماری را مورد توجه قرار داده است. سیحون در این طرح‌ها با انتخاب و تلفیق زوایای دید مختلف، به کار گیری خطوط روان و هاشورزنی سنجیده معمولا از مرز بازنمایی صرف فراترر رفته است. وی در دیگر حوزه‌های تجسمی از جمله منظره‌نگاری آبرنگی، نقاشی نیمه انتزاعی با موضوع «اسب» و طراحی نقوش نمد نیز آثاری خلق کرد. تاکنون آثار متعددی از هوشنگ سیحون در داخل و خارج از کشور به نمایش درآمده‌اند. طراحی‌های گل‌تپه در سال ۱۳۴۴، برگیجان ۱۳۴۹، طرح نمد ماهی‌ها ۱۳۵۶، نقاشی آبرنگی منظره ۱۳۵۶ و نقاشی رنگ روغنی کنسرتو ۱۳۷۸ از جمله آثار مشهور هوشنگ سیحون است.