حسین کاظمی

حسین کاظمی، هنرمند نقاش و سفالگر متولد ۱۳۰۳ در تهران است. او از پیشگامان جنبش نوگرایی در ایران و در زمره‌ی هنرمندانی به شمار می‌آید که با تکیه بر بینش شرقی به مدرنیسم غربی روی آوردند. کاظمی دوره‌ی کارشناسی نقاشی را به سال ۱۳۲۴ در هنرکده‌ی وابسته به دانشگاه تهران پشت سر گذاشت. او در همین سال با چند اثر در «کارنمای هنرهای زیبای ایران» شرکت کرد. کاظمی به همراه دوستانش نگارخانه آپادانا را در سال ۱۳۲۸ بنیاد نهاد و مجموعه‌ای از آثار خود را آنجا به نمایش گذاشت. کاظمی در ادامه برای تحصیل به فرانسه رفت. او طی اقامت طولانی خود در پاریس آثارش را به سال ۱۳۳۹ در تالار رضا عباسی به نمایش گذاشت. کاظمی در همین دوران سفالگری را تجربه کرد. کاظمی در بی‌ینال‌های ونیز، تهران و چندین بی‌ینال داخلی و خارجی دیگر شرکت کرد. این هنرمند در سال‌های ۱۳۳۷ تا ۱۳۴۶ رئیس هنرستان‌های هنرهای زیبا در تبریز و تهران بود. حسین کاظمی مدتی در دانشکده‌ی هنرهای تزئینی به تدریس و سپس مدیریت مشغول شد. او در آثار نخست خود از واقع‌گرایی به شیوه‌ی امپرسیونیست‌ها و تصویرگری شاعرانه متاثر از نگارگری مکتب اصفهان بهره برد. کاظمی به تدریج خطوط منحنی را به شیوه‌ای مبالغه‌آمیز در آثار خود به کار برده است. او به مرور پیکرها را به واسطه خطوط منحنی ناپیوسته شکل داد خط‌ها را تابع زمینه‌ای می‌کرد که خود از لکه‌رنگ‌های درهم بافته به وجود می‌آمد. تحول بعدی در آثار کاظمی رویکردش به انتزاع بود. او در یک دوره ترکیب‌بندی‌های بزرگی با ضربات سریع و موزون قلم‌مو پدید آورد. دوره‌ی دیگری از آثار حسین کاظمی با تعادل میان نقاشی و خطوط خوشنویسی همراه شد. این هنرمند در سال ۱۳۷۵ در پاریش درگذشت.