حضوری - آنلاین
جواد نوبهار، نقاش معاصر در سال 1345 در شهر تبریز زاده شد. او تحصیلات هنری خود را از هنرستان هنرهای زیبای میرک آغاز کرد و در سال 1365 دیپلم نقاشی گرفت. سپس وارد هنرکده‌ی هنرهای تزئینی (دانشگاه هنر) شد و دوره‌ی کارشناسی نقاشی را در فاصله‌ی سال‌های 1367 تا 1371 سپری کرد. او درجه‌ی کارشناسی ارشد این رشته را نیز از همین دانشگاه دریافت نمود. سال 1383 نوبهار به عضویت هیئت علمی دانشگاه هنر درآمد و به تدریس نقاشی در این دانشگاه مشغول شد. سال 1369 بود که برای نخستین‌بار آثار خود را در قالب کارنمایی انفرادی در گالری گلستان تهران به نمایش درآورد. از آن پس نیز بارها به‌صورت تک نفره و گروهی آثار خود را در گالری‌های داخل و خارج از کشور به نمایش گذاشته است. نوبهار در دومین و پنجمین دوسالانه‌ی نقاشی معاصر ایران و دومین دوسالانه‌ی نقاشی جهان اسلام برگزیده شده و جوایزی را به‌دست آورده است. نوبهار در دوره‌ی تحصیلی دانشگاه هنر به تأسی از آموزه‌های اساتیدی همچون محمدابراهیم جعفری در پی راه‌هایی برای انطباق سنت‌های هنر ایرانی با اصول مدرنیسم بود. رویین پاکباز در تحلیل آثار این هنرمند می‌نویسد: «نوبهار در ابتدا (در آثاری نظیر «عروس ترکمن-1371) جلوه‌هایی از فرهنگ و هنر ترکمنان را تصویری می‌کرد. بعدها به موضوع شبانان و گله‌ها روی آورد. ساده‌سازی شکل‌ها و رنگ‌های ملایم در ترکیب‌بندی‌های موزاییک‌گونه از ویژگی‌های شاخص آثار اخیر اوست.» او پس از یک دوره‌ی کاری در مجموعه‌ی «خنجرها» سعی در ترکیب طبیعت بی‌جان با کاراکترهای صوری نگارگری ایرانی (نظیر کهن‌الگوی سوار و ...) دارد و این دو را در مقیاس‌هایی متضاد به‌صورتی کلاژگونه در کنار یکدیگر به کار می‌بندد.
