جلال شباهنگی، هنرمند گرافیست، نقاش و مجسمهساز متولد سال ۱۳۱۴ در تهران است. او فارغالتحصیل گرافیک از دانشگاه ایالتی سنخوزه در کالیفرنیاست. شباهنگی ازسال ۱۳۴۷ تا ۱۳۸۱ استاد دانشکدهی هنرهای زیبا بوده و در این دوران به تدریس در دانشگاههای دیگری مانند سوره و شریعتی پرداخت. جلال شباهنگی هنرمندی ناتورالیست محسوب میشود که بیشتر آثارش بر سطحی تخت، ریتمی آرام و خطوطی منحنی استوار است. اولین نمایشگاه خود را به سال ۱۳۴۹ در دانشگاه برکلی آمریکا و دومین نمایشگاهاش را سال ۱۳۵۱ در تالار قندریز برگزار کرد. در آثار شباهنگی سه واژه باغ و دشت و درخت به عنوان نشانههای واحد از ریتم و ساختار، ترکیب دو ساحت عینی و غیرعینی و روابط عمودی و افقی و نحوه قرارگرفتن فضای مثبت و منفی را جلوهگرند. او عمدتاً با تصاویر رنگین و خوشساخت از چشماندازهای طبیعت (تپهماهورها و درختان پراکنده در دوردست) شناخته میشود. منظرههای او بیش از هر چیز نواحی کویری ایران را به یاد میآورند. وفاداری و اصرار ویژه به روش و بیانی خاص، از ویژگیهای شاخص این هنرمند است. شباهنگی در ۲۶ مرداد ۱۴۰۲ چشم از جهان فرو بست.