سیاوش کسرایی، هنرمند نقاش متولد سال ۱۳۱۸ در تهران است. او کودکی خود را درخراسان گذراند و در سن ۱۸ سالگی به کرمانشاه مهاجرت کرد؛ در آنجا آموزش نقاشی را آغاز کرد و نزد خانم ترنر مبانی طراحی و هنرهای تجسمی را آموخت؛ سپس در سن ۲۰ سالگی برای تحصیل در آکادمی وین به اتریش مهاجرت کرد و تحت تاثیر مکتب وین شیوۀ نقاشیاش را برگزید. کسرایی نقاشی توانمند است که در نقاشیهای شاعرانهاش، نشانههای فرهنگ اصیل ایرانی را بهروشنی میتوان دید. او حکمت نهفته در آبرنگهایش را با جدیدترین تکنیکهایی که در وین آموخته با نشانههایی از فرهنگ ایرانی، عرفان و معرفت ذاتی و باطنیاش به نمایش میگذارد. این حکمت نهفته در آثارش از اشتیاق او به خلوت عامدانهاش نشات گرفته که همۀ اینها از شخصیت و ذهنیت شاعرانه و کمالیافتهی او میآید. او خلوتی بزرگ برای خودش مهیا کرده بود و هیچ محفل روشنفکرانهای را بر خلوتش ارجح نمیدید و همانطور که از استادش علی اکبر صنعتی فراگرفت، هرگز به اطاعت از افکار و ایدئولوژیهای بازار هنر تن نداد و همواره بر مسیر خود مقید بود؛ از همین رو آثار خیالانگیزش را با اشراف کامل به فرهنگ و هنر بومی ایران و با شاعرانگی مختص خود ترسیم کرد و درنهایت توانست نقاشیهایی شرقی، خاص سبک و استنباطهای شخصی خویش خلق کند. سیاوش کسرایی در سال ۱۳۸۲ در تهران چشم از جهان فروبست.