طلیعه کامران

طلیعه کامران، نقاش، نویسنده، نوازنده و شاعر متولد ۱۳۰۹ است. او اشکال هندسی را در نقاشی‌های خود به کار برده است. پدر او به نقاشی و مادرش به موسیقی و نقاشی می‌پرداختند. حبیب سماعی، دوست پدرش در سال ۱۳۲۱ به او نوازندگی آموخت و بعدها از طریق حسین تهرانی با روح‌الله خالقی آشنا شد. کامران در همان نوجوانی نقاشی را نزد شکوه ریاضی به طور جدی آموخت و از گرایش اکسپرسیونیستی به نقاشی آبستره_فیگوراتیو رسید. او اولین نمایشگاه انفرادی خود را در سال ۱۳۴۷ در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران برگزار کرده و در نمایشگاه‌های داخلی و خارجی متعددی نیز شرکت داشته است. کامران بعد از تحصیل هنر در رم و پاریس، اولین حضور خود را در سال ۱۳۴۱ برای سومین بی‌ینال تهران رقم زد. پس از نمایش این آثار در سال ۱۳۵۷، حضور حرفه‌ای کامران در عرصه‌ی نقاشی دچار وقفه‌ای طولانی شد. ساده‌سازی و کمینه‌گرایی در طراحی فیگورهای این اثر از جمله همین نشانه‌های آثار کامران است. جغد نمادی پرکاربرد در آثار طلیعه کامران محسوب می‌شود. زن و پرنده بر بستری از رنگ‌های سیاه و سفید در نقاشی‌های مفهوم‌گرای طلیعه کامران نقش بسته‌اند. سال ۱۳۷۵ کامران بار دیگر مجموعه‌ای از نقاشی‌هایش را به نمایش درآورد و جغدها و ماشین‌ها موضوع این سری از آثار او بودند.