ونوشه شکری

جهان از لایه های بینهایت تشکیل شده است. این لایه ها در کهکشان، طبیعت و درون همه ما وجود دارد. موضوع مورد علاقه من بخصوص لایه های پنهان در روان انسان ها است. مکان های ناشناخته تو در تو که حس تجسم را در آدمی تحریک می کند. در آثارم گاهی یک شهر را در خواب، ساختمان¬ها در فضایی معلق، طبیعت و گاهی یک خیال مبهم را تجسم می بخشم و در این فضاهای بینابین، تصاویری مبهم و گاهی با وضوح کامل خلق می¬کنم. می¬خواهم از میان لایه های پنهان خواب قسمتی را بردارم و در یک لحظه متوقفش کنم و آنگاه روبروی مخاظب قرار دهم. در واقع امکانی را خلق کنم که بتواند برای چند لحظه از جهان و هر چه در اوست رها شود و به رویای تجسم شده خود نگاه کند. معتقدم همانقدرکه خیال مبهم و ناشناس است، واقعیت هم تند و برنده است و ترسیم فضای بین این دو می تواند زندگی را آنطور که می¬خواهیم بسازد. چرا که تجسم هر دو باهم و آنچه میان آنها اتفاق می¬افتد لحظه نابی را می¬سازد که به دنبال خلق آن لحظه هستم. عناصری که من را در رسیدن به این لحظه یاری می¬کند نورها، ذره ها، فضاهای مبهم، ترکیب عناصری از گذشته و حال هستند.